Αναμεταγράφουμε στα ελληνικά την εξαιρετικά σημαντική παρέμβαση του καθηγητή Peter Doshi παρακάτω:
(μετάφραση από τα αγγλικά από τον Jean-Dominique Michel, ανθρωπολόγο υγείας και αναφορά δημόσιας υγείας για το Covidhub)
«Όλοι το ξέρουν…»
«Σας ευχαριστώ, γερουσιαστή, που μας καλωσορίσατε όλους. Γεια σας, είμαι ο Peter Doshi. Για να συστήσω τον εαυτό μου, είμαι μέλος ΔΕΠ στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και συντάκτης του British Medical Journal. Δεν έχω καμία σχετική σύγκρουση συμφερόντων και τα σημερινά σχόλια είναι δικά μου.
Στη Σχολή Φαρμακευτικής, διδάσκω ένα υποχρεωτικό μάθημα κριτικής αξιολόγησης της ιατρικής βιβλιογραφίας.
Διδάσκουμε στους μαθητές να υπερβαίνουν την περίληψη μιας μελέτης και να αρχίσουν να ανατέμνουν και να αξιολογούν κριτικά τις βιοϊατρικές μελέτες, όχι απλώς να τις παίρνουν στην ονομαστική τους αξία.
Θέλω να χρησιμοποιήσω τα πέντε λεπτά μου εδώ για να αξιοποιήσω αυτό το πνεύμα κριτικής σκέψης.
Με λυπεί το γεγονός ότι η κοινωνία μας αυτή τη στιγμή είναι κορεσμένη από τη στάση «όλος ο κόσμος ξέρει ότι…», που έχει κλείσει την πνευματική περιέργεια και έχει οδηγήσει στην αυτολογοκρισία.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να ξεκινήσω με μερικά παραδείγματα του «όλος ο κόσμος ξέρει ότι…» που δεν είμαι σίγουρος ότι πρέπει να είμαστε τόσο σίγουροι:
Όλος ο κόσμος ξέρει ότι… αυτή είναι μια πανδημία ανεμβολίαστων.
Αλλά αν οι νοσηλείες και οι θάνατοι συνέβησαν σχεδόν αποκλειστικά σε μη εμβολιασμένους, γιατί θα ήταν απαραίτητη η τρίτη δόση; Ή γιατί τα στατιστικά στοιχεία θα ήταν τόσο διαφορετικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου οι περισσότερες νοσηλείες και θάνατοι από Covid είναι μεταξύ πλήρως εμβολιασμένων ατόμων (…); Εκεί υπάρχει μια ασυμφωνία/ψαλίδα. Υπάρχει κάτι για να είσαι περίεργος. Κάτι δεν πάει καλά, και όλοι θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν είναι αλήθεια ότι πρόκειται για μια πανδημία ανεμβολίαστων. Τι σημαίνει αυτό;
Αποτελεσματικές ενέσεις για να σώσουν ζωές;
Όλος ο κόσμος ξέρει ότι … τα εμβόλια κατά του Covid σώζουν ζωές.
Στην πραγματικότητα, το γνωρίζουμε αυτό από τις αρχές του 2021. Οι κλινικές δοκιμές το έχουν αποδείξει, όπως μπορείτε να δείτε εδώ σε ένα απόσπασμα από ένα άρθρο του Φεβρουαρίου στο Journal of the American Medical Association. Είναι αλήθεια; Όταν συντάχθηκε αυτή η δήλωση από εξέχοντες αξιωματούχους της δημόσιας υγείας, υπήρξε μόνο ένας θάνατος μεταξύ των 70.000 συμμετεχόντων στις δοκιμές Pfizer και Moderna.
Τώρα έχουμε περισσότερα δεδομένα και μπορείτε να δείτε ότι ο αριθμός των θανάτων ήταν παρόμοιος στις ομάδες του εμβολίου και του εικονικού φαρμάκου. Οι δοκιμές δεν έδειξαν μείωση των θανάτων. Ακόμη και για τους θανάτους από Covid σε αντίθεση με άλλες αιτίες, τα στοιχεία είναι ελάχιστα, με μόλις δύο θανάτους στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου έναντι ενός στην ομάδα του εμβολίου. Δεν θέλω να πω ότι ξέρω την αλήθεια για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει το εμβόλιο. Αυτό που εννοώ είναι ότι αυτοί που ισχυρίζονται ότι οι δοκιμές έχουν δείξει ότι τα εμβόλια είναι πολύ αποτελεσματικά για να σώσουν ζωές κάνουν λάθος. Οι δοκιμές δεν το έχουν δείξει.
Μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού πληροί τον ορισμό των αντιεμβολιαστών.
Τώρα ας μιλήσουμε για τους «anti-vaxx». Όλος ο κόσμος ξέρει ότι… πρέπει να αγνοήσεις αυτό που έχουν να πουν οι anti-vaxx.
Αλλά τι σημαίνει αυτός ο όρος «anti-vaxx»; Το λεξικό Merriam-Webster τον ορίζει ως «ένα άτομο που αντιτίθεται στη χρήση εμβολίων ή στους κανονισμούς που καθιστούν υποχρεωτικό τον εμβολιασμό». Περίμενα το πρώτο μέρος του ορισμού. Το δεύτερο μέρος με συγκλόνισε.
Υπάρχουν ολόκληρες χώρες, από το Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι την Ιαπωνία, που δεν επιβάλλουν τους παιδικούς εμβολιασμούς. Και οι δύο αυτές χώρες επιτυγχάνουν υψηλά επίπεδα ανοσοποίησης, αλλά όχι μέσω κανονισμών που καθιστούν υποχρεωτικά τα εμβόλια. Δεν υπάρχει καμία υποχρέωση εκεί. Και θα στοιχημάτιζα ότι μια μεγάλη μειοψηφία, ίσως η πλειοψηφία, του παγκόσμιου πληθυσμού, πληροί τον ορισμό του anti-vaxx.
Είναι πραγματικά εμβόλια τα «εμβόλια» mRNA;
Είμαι ένας από τους ακαδημαϊκούς που υποστηρίζουν ότι αυτά τα προϊόντα mRNA, που όλοι αποκαλούν εμβόλια, είναι ποιοτικά διαφορετικά από τα συμβατικά εμβόλια.
Έτσι, βρήκα συναρπαστικό να μάθω ότι η Merriam-Webster είχε αλλάξει τον ορισμό της για τον όρο “εμβόλιο” νωρίτερα φέτος.
Τα προϊόντα mRNA δεν πληρούσαν τον ορισμό του όρου “εμβόλιο” που ισχύει για 15 χρόνια στο Merriam-Webster. Αλλά ο ορισμός έχει διευρυνθεί έτσι ώστε τα προϊόντα mRNA να είναι πλέον εμβόλια.
Το υπογραμμίζω αυτό για να κάνω μια ερώτηση: Πώς θα σκεφτόσασταν να καταστήσετε υποχρεωτικά τα εμβόλια για τον COVID αν δεν τα ονομάζαμε εμβόλια; Τι θα γινόταν αν αυτές οι ενέσεις ονομάζονταν φάρμακα;
Ιδού λοιπόν το σενάριο:
Έχουμε αυτό το φάρμακο και έχουμε αποδείξεις ότι δεν αποτρέπει τη μόλυνση ούτε σταματά τη μετάδοση του ιού.
Αλλά το φάρμακο πιστεύεται ότι μειώνει τον κίνδυνο να αρρωστήσετε πολύ και να πεθάνετε από τον COVID.
Θα παίρνατε μια δόση αυτού του φαρμάκου περίπου κάθε έξι μήνες για την υπόλοιπη ζωή σας, εάν αυτή είναι απαραίτητη για να συνεχίσει να λειτουργεί το φάρμακο; Δεν θα παίρνατε μόνοι σας αυτό το φάρμακο, αλλά θα υποστηρίζατε τους κανονισμούς που απαιτούν από όλους τους γύρω σας να παίρνουν αυτό το φάρμακο;
Ή θα λέγατε, “Περιμένετε ένα δευτερόλεπτο…” Ίσως θα λέγατε ότι εάν αυτή είναι η χρήση αυτού του φαρμάκου, γιατί να μην χρησιμοποιήσετε ένα κανονικό φάρμακο; Αυτά που παίρνεις όταν είσαι άρρωστος και θέλεις να γιατρευτείς. Και γιατί θα απαιτούσατε την αναγκαστική επιβολή αυτού του φαρμάκου σε όλους;
Το θέμα είναι ότι μόνο και μόνο επειδή το αποκαλούμε εμβόλιο δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτά τα νέα προϊόντα είναι ίδια με όλα τα άλλα υποχρεωτικά παιδικά εμβόλια.
Κάθε προϊόν είναι διαφορετικό προϊόν. Και αν οι άνθρωποι συμφωνούν να “κάνουν κάτι υποχρεωτικό μόνο και μόνο επειδή είναι εμβόλιο και εμείς κάνουμε άλλα εμβόλια υποχρεωτικά, τότε γιατί να μην το κάνουμε υποχρεωτικό;” «… οπότε νομίζω ότι είναι καιρός να μπολιάσουμε με λίγη κριτική σκέψη αυτή τη συζήτηση.
Και ελπίζω ότι αυτό κάνουμε σήμερα. Σας ευχαριστώ».
Ο επιστήμονας αμφισβητεί τις βεβαιότητες κατά τη διάρκεια μιας στρογγυλής τραπέζης, εκφράζοντας τη λύπη του για την έλλειψη κριτικής σκέψης και αυστηρότητας σχετικά με τα «γονιδιακά εμβόλια».
Ο συντάκτης του British Medical Journal (BMJ) Peter Doshi είναι ένας από τους λίγους επιστήμονες που επικρίνουν σοβαρά ελαττώματα σχετικά με τα γονιδιακά εμβόλια της Pfizer στα άρθρα του New England Journal of Medicine (NEJM).
Οι μελέτες, που πραγματοποιήθηκαν από την ίδια τη φαρμακευτική εταιρεία, έδειξαν ασυνέπειες και απόκρυψη δεδομένων.
Αυτά αποκαλύπτουν αφενός ότι παραποιήθηκαν σκόπιμα για να μπορέσουν να επιβεβαιώσουν πειστικά αποτελέσματα, αφετέρου ότι στην πραγματικότητα, η αποτελεσματικότητα των γονιδιακών ενέσεων γονιδίων δεν ξεπέρασε ποτέ το όριο του 20 έως 30%.
Συνεπώς, δεν θα έπρεπε ποτέ να έχουν εγκριθεί για διάθεση στην αγορά.
Κατά τη διάρκεια αυτής της στρογγυλής τραπέζης στη Γερουσία των ΗΠΑ, με τίτλο Ομάδα Εμπειρογνωμόνων του Γερουσιαστή Τζόνσον για την Ομοσπονδιακή Υποχρέωση Εμβολίων και τις Βλάβες από τα Εμβόλια, ο Καθηγητής Doshi αμφισβητεί μερικές από τις εσφαλμένες βεβαιότητες της «doxa» σχετικά με τις γονιδιακές ενέσεις .
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτά δεν πρέπει να ονομάζονται «εμβόλια».
Ο Peter Doshi είναι συνεργάτης στο The BMJ και επίκουρος καθηγητής φαρμακευτικών υπηρεσιών υγείας στο Πανεπιστήμιο του Maryland. Η έρευνά του επικεντρώνεται σε πολιτικές που σχετίζονται με την αξιολόγηση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των ναρκωτικών στο πλαίσιο της ρύθμισης και της σύνθεσης στοιχείων. Είναι υπέρμαχος της μεγαλύτερης πρόσβασης του κοινού στα δεδομένα κλινικών δοκιμών. Ο Δρ Doshi έχει επίσης ισχυρά ενδιαφέροντα για τη δημοσιογραφία ως μέσο για την ενθάρρυνση της καλύτερης πρακτικής και τη βελτίωση της ερευνητικής δραστηριότητας. Από το 2009, ο Δρ. Doshi έχει συνεργαστεί με μια ομάδα που εξέτασε περίπου 150.000 σελίδες εσωτερικών εγγράφων της εταιρείας για να αξιολογήσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων κατά της γρίπης όπως το Tamiflu.
(μετάφραση από τα αγγλικά από τον Jean-Dominique Michel, ανθρωπολόγο υγείας και αναφορά δημόσιας υγείας για το Covidhub)
«Όλοι το ξέρουν…»
«Σας ευχαριστώ, γερουσιαστή, που μας καλωσορίσατε όλους. Γεια σας, είμαι ο Peter Doshi. Για να συστήσω τον εαυτό μου, είμαι μέλος ΔΕΠ στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και συντάκτης του British Medical Journal. Δεν έχω καμία σχετική σύγκρουση συμφερόντων και τα σημερινά σχόλια είναι δικά μου.
Στη Σχολή Φαρμακευτικής, διδάσκω ένα υποχρεωτικό μάθημα κριτικής αξιολόγησης της ιατρικής βιβλιογραφίας.
Διδάσκουμε στους μαθητές να υπερβαίνουν την περίληψη μιας μελέτης και να αρχίσουν να ανατέμνουν και να αξιολογούν κριτικά τις βιοϊατρικές μελέτες, όχι απλώς να τις παίρνουν στην ονομαστική τους αξία.
Θέλω να χρησιμοποιήσω τα πέντε λεπτά μου εδώ για να αξιοποιήσω αυτό το πνεύμα κριτικής σκέψης.
Με λυπεί το γεγονός ότι η κοινωνία μας αυτή τη στιγμή είναι κορεσμένη από τη στάση «όλος ο κόσμος ξέρει ότι…», που έχει κλείσει την πνευματική περιέργεια και έχει οδηγήσει στην αυτολογοκρισία.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να ξεκινήσω με μερικά παραδείγματα του «όλος ο κόσμος ξέρει ότι…» που δεν είμαι σίγουρος ότι πρέπει να είμαστε τόσο σίγουροι:
Όλος ο κόσμος ξέρει ότι… αυτή είναι μια πανδημία ανεμβολίαστων.
Αλλά αν οι νοσηλείες και οι θάνατοι συνέβησαν σχεδόν αποκλειστικά σε μη εμβολιασμένους, γιατί θα ήταν απαραίτητη η τρίτη δόση; Ή γιατί τα στατιστικά στοιχεία θα ήταν τόσο διαφορετικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου οι περισσότερες νοσηλείες και θάνατοι από Covid είναι μεταξύ πλήρως εμβολιασμένων ατόμων (…); Εκεί υπάρχει μια ασυμφωνία/ψαλίδα. Υπάρχει κάτι για να είσαι περίεργος. Κάτι δεν πάει καλά, και όλοι θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν είναι αλήθεια ότι πρόκειται για μια πανδημία ανεμβολίαστων. Τι σημαίνει αυτό;
Αποτελεσματικές ενέσεις για να σώσουν ζωές;
Όλος ο κόσμος ξέρει ότι … τα εμβόλια κατά του Covid σώζουν ζωές.
Στην πραγματικότητα, το γνωρίζουμε αυτό από τις αρχές του 2021. Οι κλινικές δοκιμές το έχουν αποδείξει, όπως μπορείτε να δείτε εδώ σε ένα απόσπασμα από ένα άρθρο του Φεβρουαρίου στο Journal of the American Medical Association. Είναι αλήθεια; Όταν συντάχθηκε αυτή η δήλωση από εξέχοντες αξιωματούχους της δημόσιας υγείας, υπήρξε μόνο ένας θάνατος μεταξύ των 70.000 συμμετεχόντων στις δοκιμές Pfizer και Moderna.
Τώρα έχουμε περισσότερα δεδομένα και μπορείτε να δείτε ότι ο αριθμός των θανάτων ήταν παρόμοιος στις ομάδες του εμβολίου και του εικονικού φαρμάκου. Οι δοκιμές δεν έδειξαν μείωση των θανάτων. Ακόμη και για τους θανάτους από Covid σε αντίθεση με άλλες αιτίες, τα στοιχεία είναι ελάχιστα, με μόλις δύο θανάτους στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου έναντι ενός στην ομάδα του εμβολίου. Δεν θέλω να πω ότι ξέρω την αλήθεια για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει το εμβόλιο. Αυτό που εννοώ είναι ότι αυτοί που ισχυρίζονται ότι οι δοκιμές έχουν δείξει ότι τα εμβόλια είναι πολύ αποτελεσματικά για να σώσουν ζωές κάνουν λάθος. Οι δοκιμές δεν το έχουν δείξει.
Μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού πληροί τον ορισμό των αντιεμβολιαστών.
Τώρα ας μιλήσουμε για τους «anti-vaxx». Όλος ο κόσμος ξέρει ότι… πρέπει να αγνοήσεις αυτό που έχουν να πουν οι anti-vaxx.
Αλλά τι σημαίνει αυτός ο όρος «anti-vaxx»; Το λεξικό Merriam-Webster τον ορίζει ως «ένα άτομο που αντιτίθεται στη χρήση εμβολίων ή στους κανονισμούς που καθιστούν υποχρεωτικό τον εμβολιασμό». Περίμενα το πρώτο μέρος του ορισμού. Το δεύτερο μέρος με συγκλόνισε.
Υπάρχουν ολόκληρες χώρες, από το Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι την Ιαπωνία, που δεν επιβάλλουν τους παιδικούς εμβολιασμούς. Και οι δύο αυτές χώρες επιτυγχάνουν υψηλά επίπεδα ανοσοποίησης, αλλά όχι μέσω κανονισμών που καθιστούν υποχρεωτικά τα εμβόλια. Δεν υπάρχει καμία υποχρέωση εκεί. Και θα στοιχημάτιζα ότι μια μεγάλη μειοψηφία, ίσως η πλειοψηφία, του παγκόσμιου πληθυσμού, πληροί τον ορισμό του anti-vaxx.
Είναι πραγματικά εμβόλια τα «εμβόλια» mRNA;
Είμαι ένας από τους ακαδημαϊκούς που υποστηρίζουν ότι αυτά τα προϊόντα mRNA, που όλοι αποκαλούν εμβόλια, είναι ποιοτικά διαφορετικά από τα συμβατικά εμβόλια.
Έτσι, βρήκα συναρπαστικό να μάθω ότι η Merriam-Webster είχε αλλάξει τον ορισμό της για τον όρο “εμβόλιο” νωρίτερα φέτος.
Τα προϊόντα mRNA δεν πληρούσαν τον ορισμό του όρου “εμβόλιο” που ισχύει για 15 χρόνια στο Merriam-Webster. Αλλά ο ορισμός έχει διευρυνθεί έτσι ώστε τα προϊόντα mRNA να είναι πλέον εμβόλια.
Το υπογραμμίζω αυτό για να κάνω μια ερώτηση: Πώς θα σκεφτόσασταν να καταστήσετε υποχρεωτικά τα εμβόλια για τον COVID αν δεν τα ονομάζαμε εμβόλια; Τι θα γινόταν αν αυτές οι ενέσεις ονομάζονταν φάρμακα;
Ιδού λοιπόν το σενάριο:
Έχουμε αυτό το φάρμακο και έχουμε αποδείξεις ότι δεν αποτρέπει τη μόλυνση ούτε σταματά τη μετάδοση του ιού.
Αλλά το φάρμακο πιστεύεται ότι μειώνει τον κίνδυνο να αρρωστήσετε πολύ και να πεθάνετε από τον COVID.
Θα παίρνατε μια δόση αυτού του φαρμάκου περίπου κάθε έξι μήνες για την υπόλοιπη ζωή σας, εάν αυτή είναι απαραίτητη για να συνεχίσει να λειτουργεί το φάρμακο; Δεν θα παίρνατε μόνοι σας αυτό το φάρμακο, αλλά θα υποστηρίζατε τους κανονισμούς που απαιτούν από όλους τους γύρω σας να παίρνουν αυτό το φάρμακο;
Ή θα λέγατε, “Περιμένετε ένα δευτερόλεπτο…” Ίσως θα λέγατε ότι εάν αυτή είναι η χρήση αυτού του φαρμάκου, γιατί να μην χρησιμοποιήσετε ένα κανονικό φάρμακο; Αυτά που παίρνεις όταν είσαι άρρωστος και θέλεις να γιατρευτείς. Και γιατί θα απαιτούσατε την αναγκαστική επιβολή αυτού του φαρμάκου σε όλους;
Το θέμα είναι ότι μόνο και μόνο επειδή το αποκαλούμε εμβόλιο δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτά τα νέα προϊόντα είναι ίδια με όλα τα άλλα υποχρεωτικά παιδικά εμβόλια.
Κάθε προϊόν είναι διαφορετικό προϊόν. Και αν οι άνθρωποι συμφωνούν να “κάνουν κάτι υποχρεωτικό μόνο και μόνο επειδή είναι εμβόλιο και εμείς κάνουμε άλλα εμβόλια υποχρεωτικά, τότε γιατί να μην το κάνουμε υποχρεωτικό;” «… οπότε νομίζω ότι είναι καιρός να μπολιάσουμε με λίγη κριτική σκέψη αυτή τη συζήτηση.
Και ελπίζω ότι αυτό κάνουμε σήμερα. Σας ευχαριστώ».
Ο επιστήμονας αμφισβητεί τις βεβαιότητες κατά τη διάρκεια μιας στρογγυλής τραπέζης, εκφράζοντας τη λύπη του για την έλλειψη κριτικής σκέψης και αυστηρότητας σχετικά με τα «γονιδιακά εμβόλια».
Ο συντάκτης του British Medical Journal (BMJ) Peter Doshi είναι ένας από τους λίγους επιστήμονες που επικρίνουν σοβαρά ελαττώματα σχετικά με τα γονιδιακά εμβόλια της Pfizer στα άρθρα του New England Journal of Medicine (NEJM).
Οι μελέτες, που πραγματοποιήθηκαν από την ίδια τη φαρμακευτική εταιρεία, έδειξαν ασυνέπειες και απόκρυψη δεδομένων.
Αυτά αποκαλύπτουν αφενός ότι παραποιήθηκαν σκόπιμα για να μπορέσουν να επιβεβαιώσουν πειστικά αποτελέσματα, αφετέρου ότι στην πραγματικότητα, η αποτελεσματικότητα των γονιδιακών ενέσεων γονιδίων δεν ξεπέρασε ποτέ το όριο του 20 έως 30%.
Συνεπώς, δεν θα έπρεπε ποτέ να έχουν εγκριθεί για διάθεση στην αγορά.
Κατά τη διάρκεια αυτής της στρογγυλής τραπέζης στη Γερουσία των ΗΠΑ, με τίτλο Ομάδα Εμπειρογνωμόνων του Γερουσιαστή Τζόνσον για την Ομοσπονδιακή Υποχρέωση Εμβολίων και τις Βλάβες από τα Εμβόλια, ο Καθηγητής Doshi αμφισβητεί μερικές από τις εσφαλμένες βεβαιότητες της «doxa» σχετικά με τις γονιδιακές ενέσεις .
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτά δεν πρέπει να ονομάζονται «εμβόλια».
Ο Peter Doshi είναι συνεργάτης στο The BMJ και επίκουρος καθηγητής φαρμακευτικών υπηρεσιών υγείας στο Πανεπιστήμιο του Maryland. Η έρευνά του επικεντρώνεται σε πολιτικές που σχετίζονται με την αξιολόγηση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των ναρκωτικών στο πλαίσιο της ρύθμισης και της σύνθεσης στοιχείων. Είναι υπέρμαχος της μεγαλύτερης πρόσβασης του κοινού στα δεδομένα κλινικών δοκιμών. Ο Δρ Doshi έχει επίσης ισχυρά ενδιαφέροντα για τη δημοσιογραφία ως μέσο για την ενθάρρυνση της καλύτερης πρακτικής και τη βελτίωση της ερευνητικής δραστηριότητας. Από το 2009, ο Δρ. Doshi έχει συνεργαστεί με μια ομάδα που εξέτασε περίπου 150.000 σελίδες εσωτερικών εγγράφων της εταιρείας για να αξιολογήσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων κατά της γρίπης όπως το Tamiflu.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου