του Jon Rappoport
«Για την λήψη εμβρυϊκών κυττάρων δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα έμβρυα από τις μη ελεγχόμενες αποβολές, ούτε τα έμβρυα από τις αμβλώσεις που πραγματοποιούνται μέσω του κόλπου: και στις δύο περιπτώσεις, το έμβρυο θα μολυνθεί από μικροοργανισμούς».
«Ο σωστός τρόπος συνίσταται στην προσφυγή σε καισαρική τομή ή στην αφαίρεση της μήτρας. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να διασφαλιστεί η βακτηριολογική στειρότητα».
«Συνεπώς, σε κάθε περίπτωση, για να ληφθούν εμβρυϊκά κύτταρα για καλλιέργεια θα πρέπει να γίνει μια προγραμματισμένη έκτρωση, επιλέγοντας την ηλικία του εμβρύου και τεμαχίζοντάς το όσο είναι ακόμα ζωντανό, προκειμένου να αφαιρεθούν οι ιστοί που θα τοποθετηθούν σε μέσα καλλιέργειας».
«Με αυτά τα δεδομένα, αντιμετωπίζουμε το δίλημμα εάν είναι αποδεκτή η εκ προθέσεως συστηματική καταστροφή ενός ανθρώπινου πλάσματος για την απόκτηση κυτταρικού υλικού, όταν τούτο αναγνωρίζεται ως υψίστης σημασίας στην βασική έρευνα και για την διάγνωση ορισμένων ανθρώπινων ασθενειών. Είναι η έρευνα και η διάγνωση τόσο μεγάλης σημασίας που θα δικαιολογούσαν την καταστροφή των ανθρώπων;».
«Η Διακήρυξη της Γενεύης διαβεβαιώνει ότι ο γιατρός έχει το καθήκον να φροντίζει επιμελώς για την προστασία της ζωής ενός ανθρώπου από την ώρα της συλλήψεώς του και ότι δεν θα χρησιμοποιήσει, ακόμη και υπό απειλή, τις γνώσεις του για να παραβιάσει τους ανθρωπιστικούς νόμους». (1986-04-26· Herranz, Gonzalo· Il Sabato, αρ. 15…Ο καθηγητής Χέρανς (Herranz) ήταν εκείνη την εποχή πρόεδρος της Επιτροπής Ιατρικής Δεοντολογίας των Ισπανών Ιατρών και αντιπρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής Ιατρικής Ηθικής της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.)
Τι συνέβη ακριβώς το 1972 ή το 1973 στην Ολλανδία, όταν εκτρώθηκε ένα κοριτσάκι και χρησιμοποιήθηκαν τα νεφρά του για μια κυτταρική σειρά η οποία θα χρησιμοποιούνταν στο μέλλον σε δοκιμές εμβολίων;
Αυτή η κυτταρική σειρά ονομάζεται HEK 293 (ΗΕΚ σημαίνει ανθρώπινο εμβρυϊκό νεφρό -human embryonic kidney) και έχει χρησιμοποιηθεί στην δοκιμή εμβολίων KOBINT.
Έχω ήδη παρουσιάσει στοιχεία για να καταλήξω ότι η έκτρωση περιλάμβανε την αφαίρεση του ζωντανού βρέφους από την μήτρα της μητέρας του, και την αφαίρεση των νεφρών του, κάτι που φυσικά το σκότωσε.
Αυτά τα στοιχεία στηρίζονται στην συνειδητοποίηση ότι για να εξαχθεί βιώσιμος και χρήσιμος νεφρικός ιστός έπρεπε να υπάρχει κανονική ροή αίματος, πράγμα που σημαίνει ότι το μωρό ήταν ζωντανό.
Αλλά τα στοιχεία προέρχονται ΕΠΙΣΗΣ από την γνώση ότι έχουν πραγματοποιηθεί πολλές άλλες εκτρώσεις προκειμένου να συλλεχθεί ιστός για ιατρική έρευνα με την δολοφονία ζωντανών βρεφών.
Βρήκα ένα πολύ κατατοπιστικό άρθρο (2/9/2021) στο Κέντρο Βιο-Ηθικής Μεταρρύθμισης Ηνωμ. Βασ., του Κρίστιαν Χάκινγκ (Christian Hacking) με τίτλο “What the HEK?!” Παράθεση από το άρθρο:
«Το HEK 293 είναι μια ανθρώπινη κυτταρική σειρά η οποία δημιουργήθηκε με την χρήση νεφρού από τεμαχισμένο αγέννητο μωρό στην Ολλανδία μεταξύ του 1972 και 1973. Είναι η δεύτερη πιο διαδεδομένη κυτταρική σειρά και χρησιμοποιείται κυρίως στην ‘φαρμακευτική και βιοϊατρική έρευνα’. Χρησιμοποιείται επίσης στην δημιουργία εμβολίων και στην έρευνα για τον καρκίνο».
«Χρησιμοποιήθηκε, όπως και άλλες ανθρώπινες κυτταρικές σειρές, για την ανάπτυξη μιας γενετικά τροποποιημένης πρωτεΐνης ακίδας (την οποία κωδικοποιεί το mRNA εμβόλιο) στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης του εμβολίου. Το «νέας τεχνολογίας» εμβόλιο της Pfizer και το εμβόλιο της Moderna δοκιμάστηκαν στο HEK 293 πριν ξεκινήσουν τις δοκιμές σε ανθρώπους. Η δοκιμή αυτή συνεχίζεται για όλες τις νέες παρτίδες. Τέλος, το «παλιάς τεχνολογίας» εμβόλιο της Οξφόρδης AstraZeneca ανέπτυξε ένα εξασθενημένο ιικό στέλεχος σε κυτταρική καλλιέργεια HEK 293…»
«Το εν λόγω νεφρό το αφαίρεσε η ομάδα του Πανεπιστημίου Λέιντεν στην Ολλανδία το 1972 από ένα υγιές κοριτσάκι αγνώστου καταγωγής. Παρά την προσθήκη του όρου «εμβρυϊκό» στον τίτλο, το εν λόγω μωρό ήταν πιθανώς 12-13 εβδομάδων όταν θανατώθηκε, για να έχουν εξασφαλιστεί λειτουργικά νεφρικά κύτταρα. Ο υπεύθυνος της έρευνας ονομαζόταν Alex Jan Van der Eb· είναι ακόμα ζωντανός και εξακολουθεί να εδρεύει στην Ολλανδία».
«Όταν το 2001 του έγινε ερώτηση για το θέμα από τον FDA, ο Δρ Βαν ντερ Εμπ επιβεβαίωσε ότι επρόκειτο για σκόπιμη έκτρωση ενός «εμβρύου», αλλά δεν έδωσε λεπτομέρειες για τα ακριβή πειράματα».
«Έτσι, το υλικό των νεφρών, το εμβρυικό υλικό των νεφρών ήταν ως εξής: ο νεφρός του εμβρύου, με άγνωστο οικογενειακό ιστορικό, ελήφθη πιθανώς το 1972. Η ακριβής ημερομηνία δεν είναι πλέον γνωστή. Το έμβρυο, από όσο θυμάμαι, ήταν απολύτως φυσιολογικό. Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Οι λόγοι της έκτρωσης μου ήταν άγνωστοι. Πιθανώς να το γνώριζα εκείνη τη στιγμή, αλλά χάθηκε, όλες αυτές οι πληροφορίες ».
Ο συγγραφέας Χάκινγκ συνεχίζει: «…η εξαγωγή και η ανάπτυξη ζωντανών κυττάρων είναι απίστευτα δύσκολη. Για να έχει κανείς τις καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι το παιδί είναι υγιές, φρέσκο, άθικτο και στείρο μικροβίων. Όπως επιβεβαιώνει ένας εμβρυολόγος και Ομότιμος Καθηγητής Ανατομίας:»
«Για να διατηρηθεί το 95% των κυττάρων, ο ζωντανός ιστός θα πρέπει να συντηρηθεί μέσα σε 5 λεπτά από την έκτρωση. Μέσα σε μια ώρα τα κύτταρα θα συνέχιζαν να αλλοιώνονται, καθιστώντας τα δείγματα άχρηστα».
[Η δήλωση αυτή έγινε από τον «Δρ. Γουόρντ Κίσερ (C Ward Kischer), Εμβρυολόγο και Ομότιμο Καθηγητή Ανατομίας· ειδικό στην Ανθρώπινη Εμβρυολογία, Κολλέγιο Ιατρικής Πανεπιστημίου Αριζόνας…»]
[Το σχόλιό μου: Τούτο υποδηλώνει ότι η άμβλωση στην Ολλανδία το 1972 είχε σχεδιαστεί και οι ‘τεχνικοί’ ήταν έτοιμοι. Θα έλεγα, ότι για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ιστού, το βρέφος είχε κανονική παροχή αίματος και ήταν ζωντανό όταν αφαιρέθηκαν τα νεφρά της, θανατώνοντάς την.]
Χάκινγκ: «Για να είναι τα όργανα στη «βέλτιστη βιωσιμότητα» το παιδί πρέπει να τεμαχιστεί και να αφαιρεθούν τα όργανα μέσα σε 5 λεπτά από την ‘παραλαβή’. Δεν μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί αναισθητικό για να μην αλλάξει η κυτταρική δραστηριότητα των οργάνων που θέλει να πάρει ο ερευνητής».
«Ο καταξιωμένος ιατρός Ίαν Ντόναλντ (Ian Donald), ο πρωτοπόρος κατασκευαστής του σαρωτή υπερήχων, ισχυρίζεται επίσης ότι το 1962 έγινε μάρτυρας των ανατομών της WI-38 [μιας άλλης κυτταρικής σειράς], οι οποίες διεξήχθησαν στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα. Τις περιέγραψε ως εξής:
«Πραγματοποιούνταν πειράματα σε ζωντανά εκτρωμένα μωρά για τα οποία δεν περίσσευε ούτε το έλεος του αναισθητικού καθώς σφάδαζαν και έκλαιγαν από τους πόνους, ενώ όταν η χρησιμότητά τους τελείωνε, τα ‘εκτελούσαν’ και τα πέταγαν σαν τα σκουπίδια.»
«Στο συμπυκνωμένο βιβλίο του «Το Έμβρυο ως Δότης Μεταμόσχευσης – οι Επιστημονικές, Κοινωνικές και Ηθικές Οπτικές« [The Fetus As Transplant Donor the Scientific, Social, and Ethical Perspectives], ο Ανοσολόγος Δρ Πήτερ ΜακΚάλα [Dr Peter McCullagh] μεταφέρει λεπτομερείς περιγραφές των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν σε δεκάδες «δότες εμβρυϊκού ιστού» από την δεκαετία του 1970 και μετά, συμπεριλαμβάνοντας θανάτους μωρών (μεταξύ 7ης και 26ης εβδομάδας κύησης) από αποκεφαλισμό, από έκθεση σε ακραίες συνθήκες (θερμοκρασία, ουσίες), από τεμαχισμό και από δοκιμές φαρμάκων. Ο Δρ. Μπέρνταρντ Νέιθανσον [Dr Bernard Nathanson], γυναικολόγος που εκτελούσε και εκτρώσεις, μεταφέροντας την δική του αντίληψη για την έκτρωση και αναφέροντας το βιβλίο του ΜακΚάλα, ισχυρίζεται ότι τα Σουηδικά πειράματα έγιναν ως εξής:
«…στη Σουηδία τρυπούν τον αμνιακό σάκο της εγκύου, στις 14 με 16 εβδομάδες ας πούμε, και μετά βάζουν έναν σφιγκτήρα στο κεφάλι του μωρού, τραβούν το κεφάλι κάτω μέχρι τον λαιμό της μήτρας, ανοίγουν μια τρύπα στο κεφάλι του μωρού, και στη συνέχεια βάζουν μια μηχανή αναρρόφησης στον εγκέφαλο και ρουφάνε τα εγκεφαλικά κύτταρα……… Χρησιμοποιήθηκαν υγιή ανθρώπινα έμβρυα νόμιμων αποβολών, (σ.σ. !!!) 7 έως 21 εβδομάδων. Αυτό είναι στη Σουηδία. Η ηλικία της σύλληψης υπολογίστηκε από την μέτρηση CRL (μήκος από την κορυφή του κεφαλιού έως χαμηλά στους γλουτούς του μωρού) και ούτω καθεξής. Το συκώτι και ο νεφρός του εμβρύου αφαιρούνταν αστραπιαίως και ζυγίζονταν. Τώρα αυτό που έκαναν στην 21η εβδομάδα, ή στην 18η ή στην 16η, ήταν αυτό που λέγεται εκτρώσεις με προσταγλανδίνες, Χορηγούσαν με ένεση μία ουσία στη μήτρα. Στη συνέχεια, η γυναίκα έμπαινε σε μίνι τοκετό. Στο 50% των περιπτώσεων το μωρό γεννιόταν ζωντανό, αλλά αυτό δεν τους εμπόδιζε. Απλώς άνοιγαν την κοιλιά του μωρού χωρίς αναισθησία και έβγαζαν το συκώτι και τα νεφρά κ.λπ.».
«Μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο τον Ιούνιο του 1952, σχολιάζοντας την μέθοδο των πειραμάτων τους, υποδεικνύει ότι οι τεχνικές αυτές ήταν καθολικές στους ερευνητές που εργάζονταν πολύ κοντά στις αμβλώσεις».
«Δεν χρησιμοποιήθηκαν εμποτισμένα δείγματα [μαλακωμένα μετά το θάνατο] και σε πολλά έμβρυα η καρδιά χτυπούσε ακόμα την ώρα της λήψης στο εργαστήριο».
«Σύμφωνα με τον Γκονζάλο Χέρανζ [Gonzalo Herranz], πρώην επικεφαλής της Επιτροπής Ιατρικής Ηθικής Ισπανών ιατρών, ο καλύτερος τρόπος να αποφευχθεί η ‘μόλυνση από μικροοργανισμούς’ είναι να γεννηθεί το παιδί με καισαρική τομή ή να αφαιρεθεί η μήτρα».
«Μια ιστορική ανασκόπηση της δωρεάς ιστών το 1982 το επιβεβαιώνει, όπως [επιβεβαιώνει] και πολλά από τα παραπάνω στοιχεία:»
«Ο εμβρυϊκός ιστός για μεταμόσχευση πρέπει να ‘συλλεχθεί’ μέσα σε λίγα λεπτά από την παραλαβή. Ιδανικά αυτό γίνεται με υστερεκτομή, με το έμβρυο να γεννιέται στη μήτρα. Φάρμακα που μειώνουν την φυσιολογική δραστηριότητα του εμβρύου πρέπει να αποφεύγονται. Το έμβρυο συνεπώς όταν ανοιχθεί είναι όσο ζωντανό και ξύπνιο θα μπορούσε να είναι.»
Από το άρθρο του Χάκινγκ είναι ξεκάθαρο πώς διεξάγεται η τυπική διαδικασία της βρεφοκτονίας.
Είναι απολύτως λογικό να υποθέσουμε ότι η εμβρυϊκή κυτταρική σειρά HEK 293 -που χρησιμοποιήθηκε για την δοκιμή του εμβολίου ΚΟΒΙΝΤ- δημιουργήθηκε αρχικά το 1972 με την δολοφονία ενός βρέφους. Η άρνηση του εμβολίου ΚΟΒΙΝΤ για λόγους συνείδησης και θρησκείας είναι κάτι παραπάνω από δικαιολογημένη.
Δεδομένης της βαρύτητας των περιστασιακών αποδείξεων, θα έλεγα ότι για όλους τους πιστούς η άρνηση είναι αναγκαία.
Οι τρελαμένοι δολοφόνοι ιατροί και οι σύμμαχοί τους, θα πουν οτιδήποτε για να αποφύγουν την υπαιτιότητα και την εφαρμογή της αληθινής δικαιοσύνης στους εαυτούς τους. Θα εφεύρουν «επιστήμη» από το τίποτε και θα την ντύσουν με ανθρωπιστικούς όρους. Θα δηλώσουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Θα διαπράξουν ωμή απάτη προσποιούμενοι ότι οι στόχοι αυτοί είναι ζωτικής σημασίας.
«Ο σωστός τρόπος συνίσταται στην προσφυγή σε καισαρική τομή ή στην αφαίρεση της μήτρας. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να διασφαλιστεί η βακτηριολογική στειρότητα».
«Συνεπώς, σε κάθε περίπτωση, για να ληφθούν εμβρυϊκά κύτταρα για καλλιέργεια θα πρέπει να γίνει μια προγραμματισμένη έκτρωση, επιλέγοντας την ηλικία του εμβρύου και τεμαχίζοντάς το όσο είναι ακόμα ζωντανό, προκειμένου να αφαιρεθούν οι ιστοί που θα τοποθετηθούν σε μέσα καλλιέργειας».
«Με αυτά τα δεδομένα, αντιμετωπίζουμε το δίλημμα εάν είναι αποδεκτή η εκ προθέσεως συστηματική καταστροφή ενός ανθρώπινου πλάσματος για την απόκτηση κυτταρικού υλικού, όταν τούτο αναγνωρίζεται ως υψίστης σημασίας στην βασική έρευνα και για την διάγνωση ορισμένων ανθρώπινων ασθενειών. Είναι η έρευνα και η διάγνωση τόσο μεγάλης σημασίας που θα δικαιολογούσαν την καταστροφή των ανθρώπων;».
«Η Διακήρυξη της Γενεύης διαβεβαιώνει ότι ο γιατρός έχει το καθήκον να φροντίζει επιμελώς για την προστασία της ζωής ενός ανθρώπου από την ώρα της συλλήψεώς του και ότι δεν θα χρησιμοποιήσει, ακόμη και υπό απειλή, τις γνώσεις του για να παραβιάσει τους ανθρωπιστικούς νόμους». (1986-04-26· Herranz, Gonzalo· Il Sabato, αρ. 15…Ο καθηγητής Χέρανς (Herranz) ήταν εκείνη την εποχή πρόεδρος της Επιτροπής Ιατρικής Δεοντολογίας των Ισπανών Ιατρών και αντιπρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής Ιατρικής Ηθικής της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.)
Τι συνέβη ακριβώς το 1972 ή το 1973 στην Ολλανδία, όταν εκτρώθηκε ένα κοριτσάκι και χρησιμοποιήθηκαν τα νεφρά του για μια κυτταρική σειρά η οποία θα χρησιμοποιούνταν στο μέλλον σε δοκιμές εμβολίων;
Αυτή η κυτταρική σειρά ονομάζεται HEK 293 (ΗΕΚ σημαίνει ανθρώπινο εμβρυϊκό νεφρό -human embryonic kidney) και έχει χρησιμοποιηθεί στην δοκιμή εμβολίων KOBINT.
Έχω ήδη παρουσιάσει στοιχεία για να καταλήξω ότι η έκτρωση περιλάμβανε την αφαίρεση του ζωντανού βρέφους από την μήτρα της μητέρας του, και την αφαίρεση των νεφρών του, κάτι που φυσικά το σκότωσε.
Αυτά τα στοιχεία στηρίζονται στην συνειδητοποίηση ότι για να εξαχθεί βιώσιμος και χρήσιμος νεφρικός ιστός έπρεπε να υπάρχει κανονική ροή αίματος, πράγμα που σημαίνει ότι το μωρό ήταν ζωντανό.
Αλλά τα στοιχεία προέρχονται ΕΠΙΣΗΣ από την γνώση ότι έχουν πραγματοποιηθεί πολλές άλλες εκτρώσεις προκειμένου να συλλεχθεί ιστός για ιατρική έρευνα με την δολοφονία ζωντανών βρεφών.
Βρήκα ένα πολύ κατατοπιστικό άρθρο (2/9/2021) στο Κέντρο Βιο-Ηθικής Μεταρρύθμισης Ηνωμ. Βασ., του Κρίστιαν Χάκινγκ (Christian Hacking) με τίτλο “What the HEK?!” Παράθεση από το άρθρο:
«Το HEK 293 είναι μια ανθρώπινη κυτταρική σειρά η οποία δημιουργήθηκε με την χρήση νεφρού από τεμαχισμένο αγέννητο μωρό στην Ολλανδία μεταξύ του 1972 και 1973. Είναι η δεύτερη πιο διαδεδομένη κυτταρική σειρά και χρησιμοποιείται κυρίως στην ‘φαρμακευτική και βιοϊατρική έρευνα’. Χρησιμοποιείται επίσης στην δημιουργία εμβολίων και στην έρευνα για τον καρκίνο».
«Χρησιμοποιήθηκε, όπως και άλλες ανθρώπινες κυτταρικές σειρές, για την ανάπτυξη μιας γενετικά τροποποιημένης πρωτεΐνης ακίδας (την οποία κωδικοποιεί το mRNA εμβόλιο) στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης του εμβολίου. Το «νέας τεχνολογίας» εμβόλιο της Pfizer και το εμβόλιο της Moderna δοκιμάστηκαν στο HEK 293 πριν ξεκινήσουν τις δοκιμές σε ανθρώπους. Η δοκιμή αυτή συνεχίζεται για όλες τις νέες παρτίδες. Τέλος, το «παλιάς τεχνολογίας» εμβόλιο της Οξφόρδης AstraZeneca ανέπτυξε ένα εξασθενημένο ιικό στέλεχος σε κυτταρική καλλιέργεια HEK 293…»
«Το εν λόγω νεφρό το αφαίρεσε η ομάδα του Πανεπιστημίου Λέιντεν στην Ολλανδία το 1972 από ένα υγιές κοριτσάκι αγνώστου καταγωγής. Παρά την προσθήκη του όρου «εμβρυϊκό» στον τίτλο, το εν λόγω μωρό ήταν πιθανώς 12-13 εβδομάδων όταν θανατώθηκε, για να έχουν εξασφαλιστεί λειτουργικά νεφρικά κύτταρα. Ο υπεύθυνος της έρευνας ονομαζόταν Alex Jan Van der Eb· είναι ακόμα ζωντανός και εξακολουθεί να εδρεύει στην Ολλανδία».
«Όταν το 2001 του έγινε ερώτηση για το θέμα από τον FDA, ο Δρ Βαν ντερ Εμπ επιβεβαίωσε ότι επρόκειτο για σκόπιμη έκτρωση ενός «εμβρύου», αλλά δεν έδωσε λεπτομέρειες για τα ακριβή πειράματα».
«Έτσι, το υλικό των νεφρών, το εμβρυικό υλικό των νεφρών ήταν ως εξής: ο νεφρός του εμβρύου, με άγνωστο οικογενειακό ιστορικό, ελήφθη πιθανώς το 1972. Η ακριβής ημερομηνία δεν είναι πλέον γνωστή. Το έμβρυο, από όσο θυμάμαι, ήταν απολύτως φυσιολογικό. Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Οι λόγοι της έκτρωσης μου ήταν άγνωστοι. Πιθανώς να το γνώριζα εκείνη τη στιγμή, αλλά χάθηκε, όλες αυτές οι πληροφορίες ».
Ο συγγραφέας Χάκινγκ συνεχίζει: «…η εξαγωγή και η ανάπτυξη ζωντανών κυττάρων είναι απίστευτα δύσκολη. Για να έχει κανείς τις καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι το παιδί είναι υγιές, φρέσκο, άθικτο και στείρο μικροβίων. Όπως επιβεβαιώνει ένας εμβρυολόγος και Ομότιμος Καθηγητής Ανατομίας:»
«Για να διατηρηθεί το 95% των κυττάρων, ο ζωντανός ιστός θα πρέπει να συντηρηθεί μέσα σε 5 λεπτά από την έκτρωση. Μέσα σε μια ώρα τα κύτταρα θα συνέχιζαν να αλλοιώνονται, καθιστώντας τα δείγματα άχρηστα».
[Η δήλωση αυτή έγινε από τον «Δρ. Γουόρντ Κίσερ (C Ward Kischer), Εμβρυολόγο και Ομότιμο Καθηγητή Ανατομίας· ειδικό στην Ανθρώπινη Εμβρυολογία, Κολλέγιο Ιατρικής Πανεπιστημίου Αριζόνας…»]
[Το σχόλιό μου: Τούτο υποδηλώνει ότι η άμβλωση στην Ολλανδία το 1972 είχε σχεδιαστεί και οι ‘τεχνικοί’ ήταν έτοιμοι. Θα έλεγα, ότι για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ιστού, το βρέφος είχε κανονική παροχή αίματος και ήταν ζωντανό όταν αφαιρέθηκαν τα νεφρά της, θανατώνοντάς την.]
Χάκινγκ: «Για να είναι τα όργανα στη «βέλτιστη βιωσιμότητα» το παιδί πρέπει να τεμαχιστεί και να αφαιρεθούν τα όργανα μέσα σε 5 λεπτά από την ‘παραλαβή’. Δεν μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί αναισθητικό για να μην αλλάξει η κυτταρική δραστηριότητα των οργάνων που θέλει να πάρει ο ερευνητής».
«Ο καταξιωμένος ιατρός Ίαν Ντόναλντ (Ian Donald), ο πρωτοπόρος κατασκευαστής του σαρωτή υπερήχων, ισχυρίζεται επίσης ότι το 1962 έγινε μάρτυρας των ανατομών της WI-38 [μιας άλλης κυτταρικής σειράς], οι οποίες διεξήχθησαν στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα. Τις περιέγραψε ως εξής:
«Πραγματοποιούνταν πειράματα σε ζωντανά εκτρωμένα μωρά για τα οποία δεν περίσσευε ούτε το έλεος του αναισθητικού καθώς σφάδαζαν και έκλαιγαν από τους πόνους, ενώ όταν η χρησιμότητά τους τελείωνε, τα ‘εκτελούσαν’ και τα πέταγαν σαν τα σκουπίδια.»
«Στο συμπυκνωμένο βιβλίο του «Το Έμβρυο ως Δότης Μεταμόσχευσης – οι Επιστημονικές, Κοινωνικές και Ηθικές Οπτικές« [The Fetus As Transplant Donor the Scientific, Social, and Ethical Perspectives], ο Ανοσολόγος Δρ Πήτερ ΜακΚάλα [Dr Peter McCullagh] μεταφέρει λεπτομερείς περιγραφές των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν σε δεκάδες «δότες εμβρυϊκού ιστού» από την δεκαετία του 1970 και μετά, συμπεριλαμβάνοντας θανάτους μωρών (μεταξύ 7ης και 26ης εβδομάδας κύησης) από αποκεφαλισμό, από έκθεση σε ακραίες συνθήκες (θερμοκρασία, ουσίες), από τεμαχισμό και από δοκιμές φαρμάκων. Ο Δρ. Μπέρνταρντ Νέιθανσον [Dr Bernard Nathanson], γυναικολόγος που εκτελούσε και εκτρώσεις, μεταφέροντας την δική του αντίληψη για την έκτρωση και αναφέροντας το βιβλίο του ΜακΚάλα, ισχυρίζεται ότι τα Σουηδικά πειράματα έγιναν ως εξής:
«…στη Σουηδία τρυπούν τον αμνιακό σάκο της εγκύου, στις 14 με 16 εβδομάδες ας πούμε, και μετά βάζουν έναν σφιγκτήρα στο κεφάλι του μωρού, τραβούν το κεφάλι κάτω μέχρι τον λαιμό της μήτρας, ανοίγουν μια τρύπα στο κεφάλι του μωρού, και στη συνέχεια βάζουν μια μηχανή αναρρόφησης στον εγκέφαλο και ρουφάνε τα εγκεφαλικά κύτταρα……… Χρησιμοποιήθηκαν υγιή ανθρώπινα έμβρυα νόμιμων αποβολών, (σ.σ. !!!) 7 έως 21 εβδομάδων. Αυτό είναι στη Σουηδία. Η ηλικία της σύλληψης υπολογίστηκε από την μέτρηση CRL (μήκος από την κορυφή του κεφαλιού έως χαμηλά στους γλουτούς του μωρού) και ούτω καθεξής. Το συκώτι και ο νεφρός του εμβρύου αφαιρούνταν αστραπιαίως και ζυγίζονταν. Τώρα αυτό που έκαναν στην 21η εβδομάδα, ή στην 18η ή στην 16η, ήταν αυτό που λέγεται εκτρώσεις με προσταγλανδίνες, Χορηγούσαν με ένεση μία ουσία στη μήτρα. Στη συνέχεια, η γυναίκα έμπαινε σε μίνι τοκετό. Στο 50% των περιπτώσεων το μωρό γεννιόταν ζωντανό, αλλά αυτό δεν τους εμπόδιζε. Απλώς άνοιγαν την κοιλιά του μωρού χωρίς αναισθησία και έβγαζαν το συκώτι και τα νεφρά κ.λπ.».
«Μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο τον Ιούνιο του 1952, σχολιάζοντας την μέθοδο των πειραμάτων τους, υποδεικνύει ότι οι τεχνικές αυτές ήταν καθολικές στους ερευνητές που εργάζονταν πολύ κοντά στις αμβλώσεις».
«Δεν χρησιμοποιήθηκαν εμποτισμένα δείγματα [μαλακωμένα μετά το θάνατο] και σε πολλά έμβρυα η καρδιά χτυπούσε ακόμα την ώρα της λήψης στο εργαστήριο».
«Σύμφωνα με τον Γκονζάλο Χέρανζ [Gonzalo Herranz], πρώην επικεφαλής της Επιτροπής Ιατρικής Ηθικής Ισπανών ιατρών, ο καλύτερος τρόπος να αποφευχθεί η ‘μόλυνση από μικροοργανισμούς’ είναι να γεννηθεί το παιδί με καισαρική τομή ή να αφαιρεθεί η μήτρα».
«Μια ιστορική ανασκόπηση της δωρεάς ιστών το 1982 το επιβεβαιώνει, όπως [επιβεβαιώνει] και πολλά από τα παραπάνω στοιχεία:»
«Ο εμβρυϊκός ιστός για μεταμόσχευση πρέπει να ‘συλλεχθεί’ μέσα σε λίγα λεπτά από την παραλαβή. Ιδανικά αυτό γίνεται με υστερεκτομή, με το έμβρυο να γεννιέται στη μήτρα. Φάρμακα που μειώνουν την φυσιολογική δραστηριότητα του εμβρύου πρέπει να αποφεύγονται. Το έμβρυο συνεπώς όταν ανοιχθεί είναι όσο ζωντανό και ξύπνιο θα μπορούσε να είναι.»
Από το άρθρο του Χάκινγκ είναι ξεκάθαρο πώς διεξάγεται η τυπική διαδικασία της βρεφοκτονίας.
Είναι απολύτως λογικό να υποθέσουμε ότι η εμβρυϊκή κυτταρική σειρά HEK 293 -που χρησιμοποιήθηκε για την δοκιμή του εμβολίου ΚΟΒΙΝΤ- δημιουργήθηκε αρχικά το 1972 με την δολοφονία ενός βρέφους. Η άρνηση του εμβολίου ΚΟΒΙΝΤ για λόγους συνείδησης και θρησκείας είναι κάτι παραπάνω από δικαιολογημένη.
Δεδομένης της βαρύτητας των περιστασιακών αποδείξεων, θα έλεγα ότι για όλους τους πιστούς η άρνηση είναι αναγκαία.
Οι τρελαμένοι δολοφόνοι ιατροί και οι σύμμαχοί τους, θα πουν οτιδήποτε για να αποφύγουν την υπαιτιότητα και την εφαρμογή της αληθινής δικαιοσύνης στους εαυτούς τους. Θα εφεύρουν «επιστήμη» από το τίποτε και θα την ντύσουν με ανθρωπιστικούς όρους. Θα δηλώσουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Θα διαπράξουν ωμή απάτη προσποιούμενοι ότι οι στόχοι αυτοί είναι ζωτικής σημασίας.
Δεν χρειάζεται όμως να μείνουμε δίπλα τους και παθητικά να τους πιστέψουμε.
Δισεκατομμύρια πιστοί μπορούν να αντισταθούν.
Μετάφραση ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ
Πηγή Jon Rappoport’s Blog -NoMoreFakeNews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου