Ό Πιστός Λαός τής Καστοριάς γιά ακόμη μία φορά, ετίμησε τόν Μεγάλο καί Θαυματουργό Ευεργέτη του, τόν ΑΓΙΟ ΝΙΚΑΝΟΡΑ.
Ό Λαός τής Δ.Μακεδονίας επί αιώνες τώρα,τύχη αγαθή,είχε ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΡΟΣΤΑΤΗ, ΒΟΗΘΟ, καί ΣΩΤΗΡΑ του, ιδιαίτερα στίς δύσκολες καί πολλάκις ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ περιστάσεις, τόν Αγιο ΝΙΚΑΝΟΡΑ του.
Άς σκεφθούμε γιά λίγο, φίλτατοι αδελφοί, κι άν μπορούμε άς συνειδητοποιήσουμε τήν Ζωή΄΄αν ήταν ζωή αυτή, τών προγόνων μας.Ένας λαός υπόδουλος, τυραννισμένος,
Ζωή φριχτή!!! Ζωή ενός ΣΚΛΆΒΟΥ,ενός RES, ένα υποζύγιο δηλαδή,πού συχνά πουλιωταν φθηνότερα κι από ένα άλογο...
Καταφύγιό του, τότε ήταν τό Ξωκκλήσι του,παρηγοριά του οί πιστοί καί ταπεινοί Παπάδες του,στήριγμα του οί τότε ήρωες καί πολλάκις Εθνομάρτυρες Επίσκοποί του καί πρό παντός Σωτήρες του οι Ζωντανοί καί Θαυματουργοί του Άγιοι,όπως ό Θαυματουργός Άγιος Νικάνορας ,πού τόν καλούσε γιά νά τόν σώσει καί τόν έσωζε τόν λαό του,πολλές φορές,όταν στό μαύρο σκοτάδι τής σκλαβιάς του,προστίθενταν κι άλλα χτυπήματα,κι άλλα δεινά από επιδημίες καί αρρώστιες.
Καί εδώ στόν τόπο μας,φονικές καί μεταδοτικές καί μολυσματικές αρρώστιες,πολλές φορές πλήγωναν τόν λαό .Κι αυτός ό Πιστός καί βασανισμένος λαός κατέφευγε στήν χάρη Του.
Στήν Κοζάνη ,στά Σέρβια(1730),στήν Καστοριά (1908 ),κι αλλού, ό λαός υποδεχόταν μέ αγάπη ,πίστη καί ελπίδα τά Χαριτόβρυτα Άγ. Λείψανα τού Αγ. ΝΙΚΑΝΟΡΑ κι Εκείνος σκούπιζε τά δάκρυα του λαού του, λούζοντας τον μέ τήν Θαυματουργική Του Χάρη,διώχνοντας μακρυά κάθε θανατικό απ'αυτούς καί τά παιδιά τους.
Ήταν τότε πού πέθαιναν τά παιδιά στήν πόλη μας,από τήν Οστρακιά.Έφεραν τά Άγια Λείψανα τού Αγίου στόν τόπο μας,κι έκαναν παρακλήσεις καί Λιτανείες ,κι Εκείνος σκέπασε καί έλουσε μέ τήν Θ. Χάρη του τόν λαό Του,κι από τήν επομένη,σάν μέ μαχαίρι κόπηκαν οί θάνατοι τών παιδιών.
Γιά τίς πολλές ευεργεσίες τού Αγίου ό πιστός λαός μας,έκτισε καί Τού αφιέρωσε εδώ καί σέ άλλα μέρη πολλούς Ιερούς Ναούς.
