Τά λόγια αὐτά μοῦ τά εἶπε ὅταν ἔλαβε τήν ἀπόφαση νά αὐτοεξορισθῆ γιά κάποιες μέρες ἀπό τό Μοναστήρι του, τόν Ἅγιο Παντελεήμονα Κοκκιναρᾶ Ἀττικῆς, καί νά μεταβῆ στούς πρόποδες τῆς πίσω μεριᾶς τοῦ βουνοῦ, στό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ, γιά νά ἀπομονωθῆ, νά νηστέψη παντελῶς καί νά προσευχηθῆ, ὑπέρ τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς μετανοίας δύο μοναχῶν του, πού εἶχαν ἐγείρει ἀνταρσία ἐναντίον του!
Ἐλπίζω καί εὔχομαι, πρίν μέ καλέση ὁ Κύριος, νά προλάβω τήν συγγραφή τοῦ βιβλίου αὐτοῦ πού θά ἐκπληρώση τήν ὑπακοή μου στό θέλημα τοῦ Γέροντός μας, πού, ὅπως πάντοτε, μᾶς ἀπεδείχθη, ὅτι ταυτίζεται μέ τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τό πιστεύω αὐτό καί τό γράφω γιατί εἶναι ἡ Μόνη Ἀλήθεια, ἀφοῦ κοντά του γνωρίσαμε γιά πρώτη φορά τί σημαίνει αὐτό πού διαβάζουμε στά βιβλία τῶν ἁγίων μας: Γνωρίσαμε, ὄχι μόνο τί σημαίνει ἀληθινή ταπείνωση, ἀλλά τί σημαίνει ἀπάθεια!
Βέβαια, ὁ χῶρος τοῦ περιοδικοῦ μας δέν ἔχει περιθώρια γιά νά ἐπεκταθοῦμε, οὔτε εἶμαι ἀκόμη ἕτοιμος γι’αὐτό. Ὡστόσο αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά ἐλαφρυνθῆ λίγο τό βάρος τῆς ἀνυπακοῆς μου καί γι’ αὐτό θά ἀναφερθῶ μόνο στά ὅσα ἔλεγε ὁ Γέροντας ὅτι ἐπρόκειτο νά συμβοῦν πρίν ἀπό τόν Μεγάλο Πόλεμο, τόν ὁποῖο, μάλιστα, ἀναφέρει καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, καί κατά τήν διάρκεια τοῦ ὁποίου «θά πνιγῆ τό δαμάλι στό αἷμα»! Τόσο αἱματηρός θά εἶναι! Τόν πόλεμο αὐτόν ὁ π. Σίμων τόν ἀποκαλοῦσε «Κάθαρση», εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ πού θέλει νά σώση ὅλα τά παιδιά του. «Μέ τήν κάθαρση αὐτή (ἔλεγε ὁ Γέροντας) ὁ Θεός θά χωρίση τήν ἤρα ἀπό τό σιτάρι»!
Ἡ ἀναφορά μου αὐτή, νομίζω ὅτι εἶναι καί ἐπίκαιρη, γιατί, διαβάζοντας κανείς τά ὅσα γράφονται καί ἀκούγοντας τά ὅσα λέγονται, ἔχει τήν ἐντύπωση ὅτι πλησιάζει ἡ Β΄ Παρουσία!
Ὁ Γέροντάς μας, ὁ π. Σίμων, μᾶς ἐφιστοῦσε τήν προσοχή στήν κατάσταση πού τότε ἔβλεπε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί σήμερα ἐμεῖς ζοῦμε τά προεόρτιά της.
Μᾶς ἔλεγε ἐπί λέξει: «Ἐγώ δέν θά ζῶ, ἀλλά ἐσεῖς θά ἰδῆτε ποῦ θά φθάση ὁ κόσμος. Θά πληθυνθῆ πολύ ἡ παρανομία καί τό Κράτος δέν θά τήν ἐλέγχη. Τότε οἱ πολῖτες θά ὁπλοφοροῦν καί θά ὑπερασπίζονται τή ζωή τους καί τό δίκιο τους ἐπί τόπου!» «Μετά, συνέχισε, τό κακό θά κορυφωθῆ. Καί, τότε, ὅταν τό κακό ὑπερκορυφωθῆ, ἀνάμενε καί τό τέλος»! Μέ τά λόγια του αὐτά, δέν ἐννοοῦσε τό τέλος τοῦ κόσμου, τήν Β΄ Παρουσία, ἀλλά τό τέλος τῆς ἀνωμάλου αὐτῆς περιόδου, ἡ ὁποία δέν θά μπορέση νά ἀναχαιτισθῆ ἤ νά ἀνατραπῆ μέ ἀνθρώπινη δύναμη.
Θυμᾶμαι ὅτι ἡ συνομιλία ἔγινε στό Κελλάκι τοῦ Γέροντός μας, κάποιο μεσημέρι τοῦ 1972. Μέσα στό κελλάκι του βρισκόμαστε ἕνας μεσήλικας ἀνώτατος ἀπόστρατος τῆς ἀεροπορίας, ἡ πρεσβυτέρα μου, ὁ πρῶτος γυιός μας, ὁ Μανώλης, μωρό, ξαπλωμένος πάνω στό κρεββάτι τοῦ π. Σίμωνος καί ὁ γράφων, διάκονος τότε.
Ὁ ἀπόστρατος τόν ρωτοῦσε συνεχῶς, προτάσσοντας, μάλιστα, τήν προσφώνηση «ἅγιε». «Πεῖτε μας ἅγιε, τί θά γίνη μετά;». Καί ὁ π. Σίμων, συνέχισε: «Τότε, ὅταν τό κακό ὑπερκορυφωθῆ θά γίνη ὁ μεγάλος Πόλεμος. Θά χαθοῦν περίπου τά 2/3 τῆς ἀνθρωπότητος. Θά ἐμφανίζονται οἱ ἅγιοι στούς δρόμους καί οἱ ἄνθρωποι θά πιστέψουν. Ὅλοι οἱ καλοπροαίρετοι θά επιζήσουν καί μετά θά βασιλεύση ὁ Χριστός. Θά μείνουν μόνο πιστοί ἄνθρωποι. Κατόπιν, ὀλίγον κατ’ ὀλίγον μετά ἀπό δύο ἤ τρεῖς γενεές θά γίνουν καί πάλι ἄπιστοι οἱ ἄνθρωποι, θά χάσουν τήν πίστη τους καί οἱ μέχρι τότε πιστοί καί θά ἀρχίσουν νά λένε “τότε γίνονταν, τώρα δέν γίνονται” καί θά ὀλιγοπιστοῦν. Ὁ κόσμος θά φθάση σέ πρωτοφανῆ κατάπτωση. Τότε θά ἔλθη ὁ Ἀντίχριστος»!
Αὐτά μᾶς ἔλεγε ὁ π. Σίμων καί ἐπειδή ἦταν πάντοτε πολύ φειδωλός στά λόγια του καί, κυρίως, στίς Προφητεῖες, ἀλλά καί γιατί εἶχε τέτοια ἁπλότητα καί ταπείνωση ὥστε νά μή μᾶς ἀποκρύπτη ὅτι τοῦ μιλοῦσε ὁ Θεός, πιστεύουμε ὅτι ἡ μαρτυρία του εἶναι αὐθεντική.
Νά ἔχουμε τήν εὐχή Του καί ὁ Γέροντάς μας νά ἔχη τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά πάμπολλα, κυρίως ὅμως, γιά τό ὅτι μᾶς ἄνοιξε τά μάτια τῆς ψυχῆς πρός τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μας!
Ἐλπίζω καί εὔχομαι, πρίν μέ καλέση ὁ Κύριος, νά προλάβω τήν συγγραφή τοῦ βιβλίου αὐτοῦ πού θά ἐκπληρώση τήν ὑπακοή μου στό θέλημα τοῦ Γέροντός μας, πού, ὅπως πάντοτε, μᾶς ἀπεδείχθη, ὅτι ταυτίζεται μέ τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τό πιστεύω αὐτό καί τό γράφω γιατί εἶναι ἡ Μόνη Ἀλήθεια, ἀφοῦ κοντά του γνωρίσαμε γιά πρώτη φορά τί σημαίνει αὐτό πού διαβάζουμε στά βιβλία τῶν ἁγίων μας: Γνωρίσαμε, ὄχι μόνο τί σημαίνει ἀληθινή ταπείνωση, ἀλλά τί σημαίνει ἀπάθεια!
Βέβαια, ὁ χῶρος τοῦ περιοδικοῦ μας δέν ἔχει περιθώρια γιά νά ἐπεκταθοῦμε, οὔτε εἶμαι ἀκόμη ἕτοιμος γι’αὐτό. Ὡστόσο αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά ἐλαφρυνθῆ λίγο τό βάρος τῆς ἀνυπακοῆς μου καί γι’ αὐτό θά ἀναφερθῶ μόνο στά ὅσα ἔλεγε ὁ Γέροντας ὅτι ἐπρόκειτο νά συμβοῦν πρίν ἀπό τόν Μεγάλο Πόλεμο, τόν ὁποῖο, μάλιστα, ἀναφέρει καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, καί κατά τήν διάρκεια τοῦ ὁποίου «θά πνιγῆ τό δαμάλι στό αἷμα»! Τόσο αἱματηρός θά εἶναι! Τόν πόλεμο αὐτόν ὁ π. Σίμων τόν ἀποκαλοῦσε «Κάθαρση», εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ πού θέλει νά σώση ὅλα τά παιδιά του. «Μέ τήν κάθαρση αὐτή (ἔλεγε ὁ Γέροντας) ὁ Θεός θά χωρίση τήν ἤρα ἀπό τό σιτάρι»!
Ἡ ἀναφορά μου αὐτή, νομίζω ὅτι εἶναι καί ἐπίκαιρη, γιατί, διαβάζοντας κανείς τά ὅσα γράφονται καί ἀκούγοντας τά ὅσα λέγονται, ἔχει τήν ἐντύπωση ὅτι πλησιάζει ἡ Β΄ Παρουσία!
Ὁ Γέροντάς μας, ὁ π. Σίμων, μᾶς ἐφιστοῦσε τήν προσοχή στήν κατάσταση πού τότε ἔβλεπε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί σήμερα ἐμεῖς ζοῦμε τά προεόρτιά της.
Μᾶς ἔλεγε ἐπί λέξει: «Ἐγώ δέν θά ζῶ, ἀλλά ἐσεῖς θά ἰδῆτε ποῦ θά φθάση ὁ κόσμος. Θά πληθυνθῆ πολύ ἡ παρανομία καί τό Κράτος δέν θά τήν ἐλέγχη. Τότε οἱ πολῖτες θά ὁπλοφοροῦν καί θά ὑπερασπίζονται τή ζωή τους καί τό δίκιο τους ἐπί τόπου!» «Μετά, συνέχισε, τό κακό θά κορυφωθῆ. Καί, τότε, ὅταν τό κακό ὑπερκορυφωθῆ, ἀνάμενε καί τό τέλος»! Μέ τά λόγια του αὐτά, δέν ἐννοοῦσε τό τέλος τοῦ κόσμου, τήν Β΄ Παρουσία, ἀλλά τό τέλος τῆς ἀνωμάλου αὐτῆς περιόδου, ἡ ὁποία δέν θά μπορέση νά ἀναχαιτισθῆ ἤ νά ἀνατραπῆ μέ ἀνθρώπινη δύναμη.
Θυμᾶμαι ὅτι ἡ συνομιλία ἔγινε στό Κελλάκι τοῦ Γέροντός μας, κάποιο μεσημέρι τοῦ 1972. Μέσα στό κελλάκι του βρισκόμαστε ἕνας μεσήλικας ἀνώτατος ἀπόστρατος τῆς ἀεροπορίας, ἡ πρεσβυτέρα μου, ὁ πρῶτος γυιός μας, ὁ Μανώλης, μωρό, ξαπλωμένος πάνω στό κρεββάτι τοῦ π. Σίμωνος καί ὁ γράφων, διάκονος τότε.
Ὁ ἀπόστρατος τόν ρωτοῦσε συνεχῶς, προτάσσοντας, μάλιστα, τήν προσφώνηση «ἅγιε». «Πεῖτε μας ἅγιε, τί θά γίνη μετά;». Καί ὁ π. Σίμων, συνέχισε: «Τότε, ὅταν τό κακό ὑπερκορυφωθῆ θά γίνη ὁ μεγάλος Πόλεμος. Θά χαθοῦν περίπου τά 2/3 τῆς ἀνθρωπότητος. Θά ἐμφανίζονται οἱ ἅγιοι στούς δρόμους καί οἱ ἄνθρωποι θά πιστέψουν. Ὅλοι οἱ καλοπροαίρετοι θά επιζήσουν καί μετά θά βασιλεύση ὁ Χριστός. Θά μείνουν μόνο πιστοί ἄνθρωποι. Κατόπιν, ὀλίγον κατ’ ὀλίγον μετά ἀπό δύο ἤ τρεῖς γενεές θά γίνουν καί πάλι ἄπιστοι οἱ ἄνθρωποι, θά χάσουν τήν πίστη τους καί οἱ μέχρι τότε πιστοί καί θά ἀρχίσουν νά λένε “τότε γίνονταν, τώρα δέν γίνονται” καί θά ὀλιγοπιστοῦν. Ὁ κόσμος θά φθάση σέ πρωτοφανῆ κατάπτωση. Τότε θά ἔλθη ὁ Ἀντίχριστος»!
Αὐτά μᾶς ἔλεγε ὁ π. Σίμων καί ἐπειδή ἦταν πάντοτε πολύ φειδωλός στά λόγια του καί, κυρίως, στίς Προφητεῖες, ἀλλά καί γιατί εἶχε τέτοια ἁπλότητα καί ταπείνωση ὥστε νά μή μᾶς ἀποκρύπτη ὅτι τοῦ μιλοῦσε ὁ Θεός, πιστεύουμε ὅτι ἡ μαρτυρία του εἶναι αὐθεντική.
Νά ἔχουμε τήν εὐχή Του καί ὁ Γέροντάς μας νά ἔχη τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά πάμπολλα, κυρίως ὅμως, γιά τό ὅτι μᾶς ἄνοιξε τά μάτια τῆς ψυχῆς πρός τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μας!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 163
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 163
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου