Εκείνο τον καιρό έπεσε φοβερό θανατικό στη γη. Οι άνθρωποι πέθαιναν ξαφνικά και με φρικτό τρόπο.
Ένας φίλος του Οσίου, που λεγόταν Γρηγόριος, ήρθε στο κελλί του και τον ρώτησε:
-Σε παρακαλώ, πάτερ, πες μου, πως έγινε και μας βρήκε τούτο το κακό;
-Ήταν φυσικό, παιδί μου, αποκρίθηκε ο δίκαιος χωρίς δισταγμό. Πικραίνομαι τόσο πολύ τον αθάνατο Θεό, παραβαίνοντας συνέχεια το νόμο Του.
Γι’ αυτό μας έστειλε τούτο δρεπάνι, που μας θερίζει. Είναι γραμμένο ότι «αμαρτία θάνατον κατεργάζεται». Να, χθες είδα έναν άνδρα φοβερό, που απειλούσε τη γη και της έλεγε:
«Όλους τους ακόλαστους που ζούνε πάνω σου, όλους τους μέθυσους και τους κοιλιόδουλους, όλους τους φιλάργυρους και τους τοκογλύφους, όλους τους ψεύτες και τους συκοφάντες, μα προπαντός όλους τους σοδομίτες, που δεν μετανοούν, εγώ θα τους εξολοθρεύσω!…
«Αν λοιπόν, παιδάκι μου, δεν είχαμε παροργίσει τον Πλάστη και προστάτη μας, δεν θα παθαίναμε ο,τι πάθαμε». Αλλά που ν’ ακούσεις και πόσα άλλα χειρότερα είπε!
Δεν θα τ’ αντέξεις…Απείλησε πως θα μας θερίσει με δρεπάνι και θα μας περάσει από λεπίδι, γιατί δεν βλέπει να έχουμε καθόλου μετάνοια, ούτε την παραμικρή διόρθωση.
Η δοξασμένη Του Μητέρα στεκόταν δίπλα Του περίλυπη και Τον ικέτευε ν’ αναβάλει την τιμωρία. Το ίδιο κι ένας ιεράρχης-δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιός, μόνο θυμάμαι πως ήταν λευκότριχος και λίγο φαλακρός. Αλλά μάταια. «Μήπως εσείς είστε πιο σπλαχνικοί από μένα;», τους έλεγε. «Μήπως πονάτε περισσότερο;…
Δεν βλέπετε τι κακό γίνεται; Όλοι σχεδόν περιφρονούν τον άγιο νόμο μου! Κανείς δεν με σέβεται»….
-Πραγματικά, πάτερ, είπε ο Γρηγόριος, ο λαός αποδεκατίστηκε. Οι πιο πολλοί βασανίζονται στο κρεβάτι του πόνου…Πες μου όμως, ποιά είναι η κύρια αιτία του θανατικού αυτού, αλλά και όλων γενικά των ασθενειών;
-Παιδί μου Γρηγόριε, αποκρίθηκε ο γέροντας, γι’ αυτούς που αρρωσταίνουν βαριά είναι γραμμένο το «κατέβαλες αυτούς εν τω επαρθήναι», ενώ για τους υγιείς εναρέτους το «ο ιώμενος τους συντετριμμένους την καρδίαν». Ακούς; «…τους συντετριμμένους την καρδίαν»!
Τούς ταπεινούς δηλαδή!
Σκέψου, λοιπόν: Αν ο Θεός δεν λυπήθηκε ούτε τον απόστολο Παύλο, τον μεγάλο φωστήρα,αλλά του έδωσε αρρώστια αγιαστική, «άγγελον σατάν, ίνα αυτόν κολαφίζη», κι έτσι να μην υπερηφανεύεται για το πλήθος των αποκαλύψεων που του έγιναν, πως δεν θα δώσει εξουσία στο σατανά να χτυπήσει με την αρρώστια κι εμάς τους αμαρτωλούς, ώσπου να γίνουμε ταπεινοί;
Γιατί δεν φτάνει που είμαστε αμαρτωλοί, αλλά το παίρνουμε και πάνω μας! Αλλά τι λέει η Γραφή; Ότι «το εν ανθρώποις υψηλόν βδέλυγμα ενώπιον του Θεού».
Από το βιβλίο: ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Όσιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Ένας φίλος του Οσίου, που λεγόταν Γρηγόριος, ήρθε στο κελλί του και τον ρώτησε:
-Σε παρακαλώ, πάτερ, πες μου, πως έγινε και μας βρήκε τούτο το κακό;
-Ήταν φυσικό, παιδί μου, αποκρίθηκε ο δίκαιος χωρίς δισταγμό. Πικραίνομαι τόσο πολύ τον αθάνατο Θεό, παραβαίνοντας συνέχεια το νόμο Του.
Γι’ αυτό μας έστειλε τούτο δρεπάνι, που μας θερίζει. Είναι γραμμένο ότι «αμαρτία θάνατον κατεργάζεται». Να, χθες είδα έναν άνδρα φοβερό, που απειλούσε τη γη και της έλεγε:
«Όλους τους ακόλαστους που ζούνε πάνω σου, όλους τους μέθυσους και τους κοιλιόδουλους, όλους τους φιλάργυρους και τους τοκογλύφους, όλους τους ψεύτες και τους συκοφάντες, μα προπαντός όλους τους σοδομίτες, που δεν μετανοούν, εγώ θα τους εξολοθρεύσω!…
«Αν λοιπόν, παιδάκι μου, δεν είχαμε παροργίσει τον Πλάστη και προστάτη μας, δεν θα παθαίναμε ο,τι πάθαμε». Αλλά που ν’ ακούσεις και πόσα άλλα χειρότερα είπε!
Δεν θα τ’ αντέξεις…Απείλησε πως θα μας θερίσει με δρεπάνι και θα μας περάσει από λεπίδι, γιατί δεν βλέπει να έχουμε καθόλου μετάνοια, ούτε την παραμικρή διόρθωση.
Η δοξασμένη Του Μητέρα στεκόταν δίπλα Του περίλυπη και Τον ικέτευε ν’ αναβάλει την τιμωρία. Το ίδιο κι ένας ιεράρχης-δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιός, μόνο θυμάμαι πως ήταν λευκότριχος και λίγο φαλακρός. Αλλά μάταια. «Μήπως εσείς είστε πιο σπλαχνικοί από μένα;», τους έλεγε. «Μήπως πονάτε περισσότερο;…
Δεν βλέπετε τι κακό γίνεται; Όλοι σχεδόν περιφρονούν τον άγιο νόμο μου! Κανείς δεν με σέβεται»….
-Πραγματικά, πάτερ, είπε ο Γρηγόριος, ο λαός αποδεκατίστηκε. Οι πιο πολλοί βασανίζονται στο κρεβάτι του πόνου…Πες μου όμως, ποιά είναι η κύρια αιτία του θανατικού αυτού, αλλά και όλων γενικά των ασθενειών;
-Παιδί μου Γρηγόριε, αποκρίθηκε ο γέροντας, γι’ αυτούς που αρρωσταίνουν βαριά είναι γραμμένο το «κατέβαλες αυτούς εν τω επαρθήναι», ενώ για τους υγιείς εναρέτους το «ο ιώμενος τους συντετριμμένους την καρδίαν». Ακούς; «…τους συντετριμμένους την καρδίαν»!
Τούς ταπεινούς δηλαδή!
Σκέψου, λοιπόν: Αν ο Θεός δεν λυπήθηκε ούτε τον απόστολο Παύλο, τον μεγάλο φωστήρα,αλλά του έδωσε αρρώστια αγιαστική, «άγγελον σατάν, ίνα αυτόν κολαφίζη», κι έτσι να μην υπερηφανεύεται για το πλήθος των αποκαλύψεων που του έγιναν, πως δεν θα δώσει εξουσία στο σατανά να χτυπήσει με την αρρώστια κι εμάς τους αμαρτωλούς, ώσπου να γίνουμε ταπεινοί;
Γιατί δεν φτάνει που είμαστε αμαρτωλοί, αλλά το παίρνουμε και πάνω μας! Αλλά τι λέει η Γραφή; Ότι «το εν ανθρώποις υψηλόν βδέλυγμα ενώπιον του Θεού».
Από το βιβλίο: ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Όσιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου