«Πᾶσι τοῖς πληκτισμοῦ ἐπιδεομένοις ἐπιπλήσσων, ἀλλὰ μὴ πλήσσων, ὑποπιέζων εἰς ἐντροπήν,
ἀλλὰ μὴ εἰς ἀνατροπήν, νουθετῶν εἰς ἐπιστροφήν, ἐπιτιμῶν εἰς διόρθωσιν καὶ εὐθύτητα πορείας» (Διαταγαὶ Ἀποστόλων Β΄, 20)
Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Χατζηεφραιμίδης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικῆς Μακεδονίας
Σεβασμιώτατε,
Ἤλπιζα ὅτι θὰ ἀναπαύσετε συνειδήσεις ταραγμένες καὶ θὰ ἠρεμήσετε τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν τέκνων Σας, ἐν ὄψει, μάλιστα, καὶ τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Τεσσα- ρακοστῆς. Συγκεκριμένα, ἤλπιζα ὅτι, ὡς πατὴρ καὶ ποιμήν, θὰ δώσετε ἕνα τέλος εὐκταῖο στὴ διττὴ ταλαιπωρία τοῦ π. Ἀναστασίου Γκερτσάκη, ἄμισθου καὶ ζηλωτῆ ἐφημερίου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου πόλεως Φλωρίνης.
Ἀντ’ αὐτοῦ, μὲ μεγάλη μου λύπη, καὶ κατὰ τὴν κατ’ ἰδίαν συνάντησή μας εἶδα ὅτι εἶσθε ἀποφασισμένος καὶ μετὰ ἀπὸ μία ἡμέρα πληροφορήθηκα ὅτι μετατίθετε τὸν π. Ἀναστάσιο στὸ χωριὸ Ὑδροῦσα. Πολὺ καλῶς. Αὐτό, ἄλλωστε, τὸ ἀπόλυτο δικαίωμα, τὴν ἐξουσίαν τοῦ κυριάρχου ἐπισκόπου, ἔχετε δυνάμει καὶ τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἴσως καλὸ θὰ ἦταν καὶ ὁ ἐν λόγῳ ἱερεὺς νὰ βάλει μετάνοια ἐνώπιόν Σας, ἀλλὰ καὶ Σεῖς, ὡς πατὴρ ποὺ τὸν τιμήσατε, νὰ τὸν καλούσατε καὶ νὰ τὸν ἐπιπλήττατε.
Ποιό εἶναι, ὅμως, τὸ ἔγκλημά του, ἡ κατηγορία ποὺ τὸν βαρύνει, τὸ παράπτωμά του; Ποιούς κανόνες καὶ ποιές ὁδηγίες Σας παρέβη, ποιούς σκανδάλισε, ποιά συμπεριφορὰ ἀντίθετη πρὸς τὶς ὑπηρεσιακές του ὑποχρεώσεις ἐπέδειξε, παραπτώματα- αἴτια μετάθεσης ποὺ προβλέπει ὁ Κανονισμὸς 305/2018;
Τὰ γεγονότα ἔχουν ἀρκετὰ μεγάλη διάρκεια χρόνου, ἀλλὰ καὶ δυναμικὴ προσφάτως. Εἶναι γνωστὰ τοῖς πᾶσι ὅσα ἀκούσθηκαν ἀπὸ τοὺς τηλεοπτικοὺς σταθμούς, ποὺ διακρίνονται γιὰ τὸ ἀντιεκκλησιαστικό τους πνεῦμα καὶ τὴν χολὴ ἀντὶ τοῦ μάνα. Τὸ πρόβλημα ἦταν ἡ μάσκα, ἡ πινακίδα καὶ ὅσα ἔγιναν πέρυσι, στὶς 23 Αὐγούστου. Ἐκεῖνα, ὅμως, παρῆλθαν.
Ἀλλὰ τὰ γεγονότα ἔλαβαν μία ἀναπάντεχη τροπή, ὅταν στὶς ἀρχὲς Φεβρουαρίου διορίσατε τὸν π. Σωτήριο Παρδάλη ὡς τοποτηρητή τοῦ Ναοῦ, δυνάμει τοῦ Κανονισμοῦ 305/2018. Ὁ διορισμένος τοποτηρητὴς καὶ προεδρεύων Ἐφημέριος π. Σωτήριος ἦλθε
μὲ “εἰδικὴ ἀποστολή”. Καθηκόντως… ἀνέλαβε νὰ διορθώσει τὰ “κακῶς κείμενα” καὶ διέγνωσε “προβλήματα”. Ἀλλ’ ὅλα αὐτὰ τὰ “προβλήματα” δὲν τελοῦσαν ἐν ἀγνοίᾳ τῆς προϊσταμένης ἀρχῆς, οὔτε ἦσαν πρωτοβουλίες τοῦ μετατεθέντος κληρικοῦ καὶ συνεργάτη σας. Ὑπάρχουν οἱ ὑπογραφὲς καὶ οἱ ἐγκρίσεις. Τίποτε παράνομο. Τίποτε γενόμενο λάθρα.
Πρὸς τί, λοιπόν, ὅλα αὐτά; Γιὰ νὰ ἐκδιωχθεῖ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Γεώργιο ὁ π. Ἀναστάσιος; Γιατί; Διότι μᾶς εἶναι δύσχρηστος; Διότι καὶ ἡ ἐνορία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἶναι ζωντανή; Διότι πολὺ κόσμο συνάγει καὶ αὐτὸ εἶναι κάρφος στὰ μάτια πολλῶν; Αὐτὸν τὸν κόσμο ποὺ ὁ τροπαιοφόρος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ἐπὶ ἕνα ἔτος τὸν τήρησε ἀλώβητο ἀπὸ τὴν πανδημία;
Εἶναι δὲ καὶ κάτι ἄλλο, πολὺ θλιβερό. Ὁ π. Ἀναστάσιος τὀλμησε καὶ προέβη σὲ ἀναφορὰ κατὰ τῶν κατασταλτικῶν ὀργάνων, γιὰ τὴν ἰδιαιτέρως φορτικὴ συμπεριφορά τους, τὴν ὁποία οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες οὔτε ἐπὶ Τουρκοκρατίας ἀντιμετωπίσαμε. Ἆρά γε αὐτὸ ἦταν ἡ αἰτία ποὺ τὴν κεφαλή του ἐπὶ πίνακι ἤθελαν κάποιοι, μὲ τοὺς ὁποίους ὑπῆρχε ἄριστη συνεργασία τινῶν, ὅπως διεπίστωσα προσωπικῶς; Πολὺ λυπηρό. Ἀλλ’ ἡ Πολιτεία τῶν γραικύλων, τῶν ἀθρήσκων, γνωρίζει νὰ ἀνταμείβει δεόντως…
Σεβασμιώτατε,
Ἀναρωτιέμαι μήπως ἐν προκειμένῳ ἐπιτελεῖται ἀδικία, ἐνῶ Σεῖς διακρίνεσθε γιὰ τὴ δικαιοκρισία Σας, τὴν περισσὴ ἀγάπη, τήν μετὰ συνέσεως πραότητα, τὴν ἀνοχὴ ἐν ἀγάπῃ. Μήπως κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο οἱ λέοντες ἠρεμοῦν (=ἀπρακτοῦν), οἱ δὲ κέρκωπες εὐδοκιμοῦν, κατὰ Γρηγόριο τὸν Θεολόγο; Μήπως, ἐν ὄψει Σαρακοστῆς, θὰ ἐπέλθει σκανδαλισμὸς καὶ διχασμὸς τοῦ ποιμνίου Σας, τὸ ὁποῖο Σᾶς ἐκτιμᾶ καὶ Σᾶς ἀγαπᾶ, τώρα, μάλιστα, στὸ βαθὺ γῆρας, ἡμεῖς δὲ προσευχόμεθα γιὰ Σᾶς, τὸν Μητροπολίτη μας, ποὺ ὀρθοτομεῖ τὸν λόγο τῆς ἀληθείας; Γιὰ ἐμᾶς εἶσθε ὁ πατὴρ Θεόκλητος, ὁ χάριν καὶ ἔλεος σκορπίζων. Ἐγὼ δὲ παλαιόθεν εἶμαι συνεργάτης Σας, μὲ τὸν ὁποῖο εἴχατε ἄριστη συνεργασία ἐπὶ μακαριστοῦ Γέροντα π. Αὐγουστίνου˙ τότε ποὺ οἱ κλέφτες κρεμοῦσαν τ’ ἄρματα.
Ὡς κηλητήριο Ἐπίσκοπο, σᾶς παρακαλῶ πολύ: Μὴ ἐπιτρέψτε νὰ ἐπαναληφθοῦν τὰ τοῦ 1990. Ἡ ἱστορία, ὅταν ἐπαναλαμβάνεται, γίνεται φάρσα. Χρειάζεσθε πρεσβυτέρους, ποὺ νὰ εἶναι συναρμοσμένοι σὲ Σᾶς σὰν χορδαὶ κιθάρᾳ, ὡς ἔγραφε Ἰγνάτιος ὁ Θεοφό- ρος. Καὶ τέτοιος πρεσβύτερος εἶναι ὁ π. Ἀναστάσιος, ποὺ ἐσχάτως στέκεται ἑδραῖος ὡς ἄκμων τυπτόμενος, σιωπῶν καὶ ὑπομένων. Ἦταν δὲ στὴν ἐνορία -παροικία (parochia)- διημερεύων, κάτι ποὺ θυμἰζει ὅσα ἔγραφε ὁ Virgil Georgiou γιὰ ἕνα διάλογο τοῦ ἱερέα μὲ τὰ τέκνα του: «-Δὲν σ’ ἀγαποῦν οἱ γιοί σου καὶ οἱ θυγατέρες σου ἐν Χριστῷ, ἔλεγα στὸν πατέρα μου, βλέποντάς τον τσακισμένο ἀπὸ τὴν κούραση. Μόλις ἐπέστρεψες ἀπὸ τὸ πρεσβυτέριο καὶ ἦρθαν ξανὰ νὰ σὲ φωνάξουν. Σὲ ξυπνοῦν… Ὅμως ὁ ἱερεὺς εἶναι κι αὐτὸς ἄνθρωπος, εἶπα. -Ὄχι, ἀπάντησε ὁ πατέρας μου».
Παρὰ τὰ τυχὸν λάθη καὶ ἐλαττώματά του, ὁ π. Ἀναστάσιος δύναται νὰ προσφέρει περισσότερα. Ἐκεῖ ποὺ τὸν μετατίθετε, ὁδεύει ὑπακούων.
Ὁ στρατηγὸς ἐπιλέγει ποιούς νὰ θέσει στὴν ἐμπροσθοφυλακὴ καὶ ποιούς στὴν ὀπισθοφυλακή. Ἀλλ’ αὐτὸς εἶναι καὶ ὑπεύθυνος, ἂν χάνονται οἱ μάχες.
Μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ εἰσακουσθῶ, διατελῶ εὐπειθέστατος
π. Εἰρηναῖος Χατζηεφραιμίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου