«Ἡ Κυπριακή Κυβέρνηση νά ἀπορρίψει τό δαιμονικό τραγούδι» Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανᾶ Ἱεροκήρυκος

 

Ἀγρίνιο 25-03-2021                                                          Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανᾶ

                                                                                                         Ἱεροκήρυκος

«Ἡ Κυπριακή Κυβέρνηση νά ἀπορρίψει τό δαιμονικό τραγούδι»

Μέ ἱερή ὀργή πληροφορηθήκαμε ἀπό τό διορισμένο Συμβούλιο τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ Κύπρου ΡΙΚ, ὅτι τό Ὑπουργικό Συμβούλιο τῆς Κυβερνήσεως τοῦ Νικολάου Ἀναστασιάδη πρότεινε νά συμμετάσχει ἡ Κύπρος στόν 65ο ἐτήσιο διαγωνισμό τῆς Eurovision 2021 μέ τό τραγούδι -Διάβολος- «El Diablo», τό ὁποῖο θά ἑρμηνεύσει ἡ Ἕλενα Τσαγκρινοῦ. Οἱ στίχοι τοῦ τραγουδιοῦ μεταξύ τῶν ἄλλων ἀναφέρουν: «Ἔδωσα τήν καρδιά μου στόν διάβολο, τήν ἔδωσα, τήν ἔδωσα… μοῦ λέει ὁ διάβολος εἶμαι ὁ ἄγγελός του…, ἀγαπῶ τό διάβολο», καί τό τραγούδι συνοδεύεται ἀπό διαβολικούς ἀγγέλους πού σέ ὁδηγεῖ σέ μιά ἱεροτελεστία λατρείας τοῦ Διαβόλου.

Γιά ποιούς λόγους πρέπει νά ἀκυρωθεῖ τό δαιμονικό τραγούδι;

1. Γιά τήν πολυσήμαντη ἱστορία τῆς Κύπρου.

α. Ὁ πολιτισμός τῆς Κύπρου μέ βάση τά ἀρχαιολογικά εὑρήματα ἔχει ἡλικία 11.000 χρόνων. Ἡ γεωγραφική της θέση, ὁ ὀρυκτός καί δασικός της πλοῦτος τήν κατέστησαν κοιτίδα πολιτισμοῦ καί ἐμπορίου.

β. Ἡ ἱστορία τῆς Κύπρου ξεκινᾶ ἀπό τή λίθινη ἐποχή, ὅταν τό Νησί κατοικεῖται ἀπό ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἦρθαν ἀπό τίς ἀκτές τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Τήν ἐποχή τοῦ Χαλκοῦ ἡ Κύπρος γνώρισε μεγάλη ἀνάπτυξη. Κατά τήν ἴδια περίοδο, ἐγκαταστάθηκαν στήν Κύπρο οἱ πρῶτοι Ἕλληνες (σέ ὅλο τό νησί). Κατακτήθηκε τόν 7ο αἰώνα π.Χ. ἀπό τούς Ἀσσυρίους, γιά νά ἀκολουθήσουν οἱ Αἰγύπτιοι καί ἀργότερα οἱ Πέρσες, τούς ὁποίους ἀντιμετώπισαν μέ βοήθεια πάντα ἀπό τή Μητροπολιτική Ἑλλάδα. Μετά τήν ἀπελευθέρωσή της ἀπό τό Μέγα Αλέξανδρο, ἀκολούθησε ἡ Ἑλληνιστική περίοδος, ὅπου ἡ Κύπρος ἐξελληνίστηκε πλήρως.

γ. Ἀπό τό 45 μ.Χ. δέχθηκε τό χριστιανισμό ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί τόν Ἀπόστολο Βαρνάβα. Το 431 μ.Χ. ἡ Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος στήν Ἔφεσο μέ τόν 8ο Κανόνα της, παραχώρησε στήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου τήν Αὐτοκεφαλία καί ἔτσι ἀπέκτησε πλέον διοικητική ἀνεξαρτησία.

δ. Στή Βυζαντινή περίοδο γνώρισε πολιτιστική ἄνθιση καί τόν 12ο αἰώνα ἱδρύθηκαν τά ἱστορικά Μοναστήρια τοῦ Κύκκου, τοῦ Μαχαιρᾶ και τοῦ Ἁγίου Νεοφύτου.

ε. Ἀπό τό 1571 οἱ ἀπάνθρωποι Ἀγαρηνοί εἰσέβαλαν στό Νησί. Ἔτσι ἡ Κύπρος προσαρτήθηκε στήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία, ἐνῶ ὁ καταπιεστικός ὀθωμανικός ζυγός ὁδήγησε σέ παρακμή καί μείωση τόν πληθυσμό.

στ. Ὅταν ξεκίνησε ἡ Ἐπανάσταση γιά τήν ἀπελευθέρωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους στή Μητροπολιτική Ἑλλάδα, οἱ Τοῦρκοι φοβούμενοι μήπως ξεσηκωθοῦν καί οἱ Κύπριοι, στίς 9 Ἰουλίου 1821 ἀπαγχόνισαν τόν ἀνήκοντα στή Φιλική Ἑταιρεία Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Κυπριανό καί ἀποκεφάλισαν τρεῖς Μητροπολίτες, ἀρκετούς κληρικούς καί προύχοντες τοῦ Νησιοῦ καί 36 Ἐκκλησιαστικούς. Ἐπιπλέον, σκότωσαν Ἕλληνες τῆς Λάρνακας καί ἄλλων πόλεων. Μέχρι τό Σεπτέμβριο τοῦ 1822, 62 χωριά εἶχαν ἐξαφανισθεῖ ὁλοκληρωτικά. Ἄν καί δεν ἦταν δυνατή ἡ Ἐπανάσταση καί στήν Κύπρο, οἱ Κύπριοι δέν ἔμειναν μέ σταυρωμένα τά χέρια οὔτε δείλιασαν ἀπό τίς ὠμότητες τῶν Τούρκων. Ταξίδεψαν στήν ἐπαναστατημένη Ἑλλάδα, ὅπου πολλοί ἔδωσαν τό αἷμα τους γιά τήν ἐλευθερία τοῦ Ἔθνους.

ζ. Τό 1878 στά παρασκήνια τοῦ Συνεδρίου τοῦ Βερολίνου ὁ Πρωθυπουργός τῆς Βρετανίας Βενιαμίν Ντισραέλι ἐξανάγκασε τόν Τοῦρκο Σουλτάνο νά παραχωρήσει τήν Κύπρο στή Βρετανία. Παρά τήν παραχώρηση τῆς Κύπρου στή Βρετανία, τό Νησί παρέμεινε κατ’ ὄνομα ὀθωμανική κτήση μέχρι τό 1914.

Οἱ περισσότεροι Κύπριοι ἐπιθυμοῦσαν ἕνωση μέ τήν Ἑλλάδα, ὅμως λόγῳ τῆς στρατιωτικῆς σημασίας τοῦ Νησιοῦ ἡ Βρετανία συνέχισε τήν κατοχή τῆς Κύπρου καί σ’ αὐτό εἶχε τήν ὑποστήριξη τῆς τουρκικῆς μειονότητας. Ἡ δυσαρέκεια τῆς Κύπρου στήν ἄρνηση τῆς Βρετανίας νά ἀποδεχθεῖ τήν ἕνωση ἐκφράστηκε ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 1934, τῆς ὁποίας (Βρετανίας) ἀργότερα κάηκε ὁλοσχερῶς τό Κυβερνεῖο.

η. Στόν ἀπελευθερωτικό ἀγώνα 1955-1959 κατά τῶν Βρετανῶν ἀπό τήν ΕΟΚΑ πολλοί ἀγωνιστές της ἔδωσαν ἐπικό καί ἄνισο ἔνοπλο 4ετή ἀγώνα. Ἡ ΕΟΚΑ κατήγαγε περιφανεῖς νίκες. Ἡ ψυχή τοῦ Ἕλληνα νίκησε γιά μιά ἀκόμη φορά κάτω ἀπό τήν καθοδήγηση τοῦ στρατηγοῦ Γ. Γρίβα Διγενή.

Οἱ Ἄγγλοι, ὅμως, ἐφαρμόζουν ἀπάνθρωπες μεθόδους γιά νά κάμψουν τό φρόνημα τῶν Κυπρίων. Στίς κεντρικές φυλακές τῆς Λευκωσίας στήνουν τήν ἀγχόνη πού ἔμελλε νά καθαγιασθεῖ ἀπό τό νεκρικό βρόγχο ἐννέα ἀγωνιστῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων εἶναι ὁ Γρηγόριος Αὐξεντίου 29 ἐτῶν, ὁ Εὐαγόρας Παλληκαρίδης 19 ἐτῶν, ὁ Μιχάλης Καραολής 23 ἐτῶν, ὁ Ἰάκωβος Πατάτσος 22 ἐτῶν, ὁ Ἀνδρέας Παναγίδης 22 ἐτῶν, ὁ Στέλιος Μαυρομάτης 24 ἐτῶν, ὁ Ἀνδρέας Ζάκος 25 ἐτῶν. Καί τούς ἐννέα ἀγωνιστές μαζί μέ τέσσερις ἄλλους πού ἔπεσαν στό πεδίο τῆς μάχης, ἔθαψαν σ’ ἕνα προαύλιο χῶρο τῶν φυλακῶν γνωστός, ὡς «φυλακισμένα μνήματα».

θ. Τό δράμα τῆς Ἑλληνικῆς Κύπρου κορυφώνεται τό καλοκαίρι τοῦ 1974. Μετά τά 82 χρόνια στυγνῆς ἀγγλικῆς ἀποικιοκρατίας, δέχθηκε ἀπρόκλητη ἐπίθεση ἀπό τόν Ἀττίλα. Ξύπνησε μέσα στήν ψυχή τοῦ Τούρκου ἡ ἀνθρωποφαγία καί ὁ πρωτογονισμός. Ἄρχισε νά λεηλατεῖ, νά καίει, νά βιάζει, νά σφάζει, νά ἐκτελεῖ ἐν ψυχρῷ.

Οἱ Ἀμερικανοί ἔδωσαν τά ὅπλα, οἱ Ρῶσοι «ἔκαναν τά στραβά μάτια», οἱ παμπόνηροι Ἄγγλοι ἔπαιξαν ἄριστα τό δόλιο παιχνίδι τους καί ὁ ΟΗΕ πῆρε νά ἀραδιάζει γλυκανάλατα ψηφίσματα.

Ø Πῶς μποροῦμε, λοιπόν, νά λησμονήσουμε καί νά ἀποδεχθοῦμε τήν παράνομη κατοχή τοῦ 34% τοῦ Κυπριακοῦ ἐδάφους, τήν πολιτιστική καταστροφή καί λεηλασία τῶν Ἱερῶν, τῶν Ἐκκλησιῶν, τῶν Μουσείων, τά ὁποῖα μετατράπηκαν σέ μπάρ, σέ τζαμιά, ἄλλα σέ σταύλους καί ἄλλα σέ οὐρητήρια;

Ø Πῶς μποροῦμε νά παραβλέψουμε τήν ἐγκατάλειψη τῶν ἀρχαιολογικῶν χώρων;

Ø Πῶς μποροῦμε νά ἀνεχθοῦμε τήν τεράστια τουρκική σημαία στόν Πενταδάκτυλο ἤ τίς προτροπές τοῦ θηριώδους Μουσταφά Κεμάλ Ἀτατούρκ;

Θάρρος καί ἐλπίδα μᾶς δίνουν οἱ δύο ἥρωες νέοι οἱ ὁποῖοι ἐκτελέστηκαν τό καλοκαίρι τοῦ 1996. Ὁ Τάσος Ἰσαάκ, πού ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου ἀπό τούς Τούρκους στήν «Πράσινη Γραμμή», κατά τή διάρκεια εἰρηνικῆς διαδήλωσης τῶν μοτοσικλετιστῶν καί ὁ ἐξάδελφός του Σολωμός Σολωμοῦ, τήν ἡμέρα τοῦ μνημοσύνου τοῦ Ἰσαάκ, πού σκαρφάλωσε στόν ἱστό γιά νά κατεβάσει τήν τουρκική σημαία καί οἱ Τοῦρκοι τόν πυροβόλησαν. Ξεψύχησε καί αὐτός στήν «Πράσινη Γραμμή».

Ὁ ἀείμνηστος Νικόλαος Π. Βασιλειάδης θεολόγος ἔγραφε τά ἑξῆς: «Ἡ Κύπρος δέν εἶναι ἁπλῶς Ἑλληνική, εἶναι Ἑλλάδα, καί θά παραμείνει Ἑλλάδα σέ πεῖσμα ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι μάχονται φανερά ἤ ὕπουλα νά τῆς ἀλλάξουν τήν ψυχή. Τό μαρτυρικό Νησί μας θά ζήσει ὅπως καί τό Ἔθνος ὁλόκληρο. Ὁ ἀπόγονος τοῦ Ἀττίλα βεβήλωσε τό μαρτυρικό χῶμα τῆς Κύπρου, ἀλλά τό χῶμα αὐτό θά τόν τινάξει στή θάλασσα, γιατί εἶναι χῶμα ἑλληνικό, χῶμα ποτισμένο ἀπό ποταμούς αἱμάτων τῶν παιδιῶν τῆς Κύπρου καί ὁλόκληρης τῆς Ἑλλάδος, καί τό αἷμα τοῦτο ποτίζει, φουσκώνει τή γῆ τήν ἑλληνική τῆς Κύπρου».

Τό Κυπριακό θέμα εἶναι πάντα ἐπίκαιρο, πολύ δέ περισσότερο αὐτόν τόν καιρό, διά τοῦτο νά εἴμαστε προσηλωμένοι στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά παρακαλοῦμε τό Θεό μας, τώρα πού ἡ Ἑλλάδα καί ἡ Κύπρος βρίσκονται μπροστά σέ μεγάλες δυσκολίες, ἐφόσον ὁ αἱμοδιψής Ἐρντογάν παρελαύνει στό Αἰγαῖο καί μιλάει γιά «Γαλάζια Πατρίδα», καί ἡ Κύπρος σύρεται σέ διάλογο στήν Ἑλβετία, προκειμένου νά ὑπάρξει διευθέτηση τῶν διαφόρων προβλημάτων, ἀφοῦ ἡ Τουρκία ἐπιζητεῖ τή δημιουργία δύο κρατῶν, πρᾶγμα παράνομο καί ἀπάνθρωπο, διότι ἡ Κύπρος εἶναι καί θά εἶναι Ἑλληνική.

Ὁ ἔγκριτος δημοσιογράφος καί συγγραφέας κ. Σάββας Καλεντερίδης ὑπογραμμίζει: «Ἡ διζωνική - δικοινοτική Ὁμοσπονδία εἶναι ἀγγλικῆς ἔμπνευσης σχέδιο γιά τή διάλυση τῆς Κυπριακῆς δημοκρατίας… καί πρέπει νά ἔχουν ὑπόψιν τους ὅλοι ὅσοι χειρίζονται τίς τύχες τῆς Κύπρου ὅτι, ἄν χαθεῖ ἡ μάχη τῆς Κύπρου, θά χαθεῖ καί ἡ μάχη τοῦ Αἰγαίου καί τῆς Θράκης, δηλαδή θά χαθεῖ ὁλόκληρη ἡ Ἑλλάδα».

2. Νά ἀκυρωθεῖ τό τραγούδι γιά πνευματικούς λόγους.

Ἀλήθεια, γιατί ξεχνᾶμε τί εἶναι ὁ διάβολος; Ὁ Χριστός μᾶς λέει ὅτι «…ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ἀρχῆς καί ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ…» (Ἰωαν. 8, 44). Ἐκεῖνος ἀπό τήν ἀρχή τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἦταν φονιάς τοῦ ἀνθρώπου, καί μέ τό ψεῦδος του παρέσυρε τόν ἄνθρωπο στήν ἁμαρτία καί τό θάνατο καί δέν μπορεῖ νά σταθεῖ στήν ἀλήθεια.

Τί εἶναι σατανισμός; Ἡ πίστη ὅτι ὁ διάβολος εἶναι Θεός. Πολλοί στήν ἐποχή μας νέοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, ἀπ’ ὅλες τίς κοινωνικές τάξεις, ἀλλά καί ἄνθρωποι τοῦ καλλιτεχνικοῦ χώρου, ἠθοποιοί, σκηνοθέτες, τραγουδιστές, στιχουργοί, εἰκαστικοί, εἶναι μυημένοι στό σατανισμό καί στή μαγεία καί εἶναι ὁρκισμένοι νά διαδώσουν παντοῦ, -ἰδίως ἀνάμεσα στούς νέους-, τήν πίστη στό δικό τους, «τάχα», ἀδικημένο Θεό. Ὁ διάβολος, ὅμως, δέν ἔχει ἀγάπη, γι’αὐτό εὔκολα ἐκδικεῖται τούς δικούς του ἀνθρώπους.

Ποῦ ὁδηγεῖ ἡ ὑποδούλωσή μας στό διάβολο;

1η Μαρτυρία: Ἀλήθεια!, εἶναι τυχαῖο ὅτι στό Παρίσι στίς 13 Νοεμβρίου 2015 στό θέατρο Μπατακλάν 1.500 ἄνθρωποι χόρευαν ἐκστασιασμένοι τό τραγούδι τοῦ ἀμερικανικοῦ ρόκ συγκρότηματος Eagles of Death Metal «rock venue», δηλαδή «ποιός θά λατρέψει τό σατανά»; Καί τί ἔκανε ὁ διάβολος; Πῆρε μαζί του 129 θύματα καί 416 τραυματίσθηκαν.

2η Μαρτυρία: Ἕνας ἐνάρετος κληρικός μᾶς εἶπε πώς κάποιος νέος πού ξέφυγε ἀπό τό σατανισμό πῆγε καί τοῦ ἔδωσε τό βιβλίο τῆς σολωμονικῆς. Ὁ ἱερέας ἔρριξε ἁγιασμό στό βιβλίο καί τό πέταξε σ᾿ ἕνα φαράγγι. Τό βράδυ ἀκούγονταν ἀπό τό φαράγγι φρικτά οὐρλιαχτά.

3η Μαρτυρία: Κάποιος νεαρός μέ έναν φίλο του ἤθελαν νά τούς παρουσιασθεῖ ὁ διάβολος χρησιμοποιώντας τό βιβλίο τῆς σολωμονικῆς. Μόλις ἄναψαν τά κεριά, ἄρχισαν νά τρῶνε ξύλο, κατά τρόπο ἀόρατο, μέ ἀποτέλεσμα νά ὁδηγηθοῦν στό νοσοκομεῖο.

4η Μαρτυρία: Μιά νεαρή ἄκουγε συνέχεια ρόκ μουσική καί τά βράδια ἔβλεπε στό δωμάτιό της τό διάβολο. Ὅταν ἐξομολογήθηκε καί διαβάστηκαν οἱ ἐξορκισμοί μέ ἁγιασμό, δέν ξαναπαρουσιάστηκε ὁ διάβολος στό δωμάτιό της.

5η Μαρτυρία: Μιά νεαρή ἔβλεπε ἔργα μέ Βαμπίρ καί βρυκόλακες. Ἡ συνέπεια ἦταν νά φοβᾶται νά κυκλοφορεῖ τά βράδια μόνη της καί νά κοιμᾶται μέ τή μητέρα της. Ὅταν ἐξομολογήθηκε στόν πνευματικό καί διαβάστηκαν οἱ ἐξορκισμοί ἔτρεμε.

Μέ πολύ πόνο θά ἤθελα νά ἀπευθυνθῶ στήν τραγουδίστρια Ἕλενα Τσαγκρινοῦ.

Ἀγαπητή μου Ἕλενα,

Δέν ξέρω ποιός ἐπινόησε νά ἐξυμνήσεις τό διάβολο, πού ἔχει τόση κακία, πού θά μποροῦσε νά δαιμονίσει καί νά ἁρπάξει τόν ἄνθρωπο στήν κόλαση, ἄν τόν ἄφηνε ἐλεύθερο ὁ Θεός.

Μολαταῦτα, ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά δαιμονισθεῖ ὁ ἄνθρωπος, σέ διάφορες περιπτώσεις ὅπως:

· Ὅταν πέσει σέ θανάσιμες ἁμαρτίες καί ζεῖ στήν ἀθεΐα, στή σκληροκαρδία καί τήν ἀμετανοησία.

· Ὅταν καταφεύγει σέ μάγους, καφετζοῦδες, χαρτορίχτρες, μέντιουμ. Βλέπει ἔργα μέ ἐξορκισμούς, μέ πονηρά πνεύματα, ζώδια, πολεμικές τέχνες, σατανιστικές τελετές.

· Ὅταν κάνει γιόγκα καί ρέικι ἤ καταφεύγει στήν ὁμοιοπαθητική καί στό βελονισμό.

· Ὅταν ἔχει ἑωσφορικό φρόνημα καί κρίνει τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας καί ὑποτιμᾶ τούς Ἁγίους, ὑβρίζει τή Θεία Κοινωνία καί κλείνει τούς Ἱερούς Ναούς. Ὅταν βλασφημεῖ τό Χριστό μας, τήν Παναγία μας, τούς Ἁγίους καί διαβολοστέλνει τόν ἑαυτό του καί τούς ἄλλους. Ὅταν κρύβει τά ἁμαρτήματά του στό Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καί δικαιολογεῖ τόν ἑαυτό του.

· Ὅταν προσέρχεται στή Θεία Κοινωνία ἀνεξομολόγητος, ἀστεφάνωτος, ἔχοντας κάνει πολιτικό γάμο ἤ εἶναι παγιδευμένος στά «παρά φύσιν» ἁμαρτήματα.

Γνώριζε, ὅτι μέ τό συγκεκριμένο τραγούδι:

· Ἀρνεῖσαι τόν Παντοδύναμο Τριαδικό Θεό, τό Χριστό μας πού ἔχυσε τό Πανάγιο Αἷμα Του, γιά νά καταργήσει τή δυναστεία τοῦ διαβόλου, ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή του: «Ἐπεί οὖν τά παιδία κεκοινώνηκε σαρκός καί αἵματος, καί αὐτός παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διά τοῦ θανάτου καταργήσῃ τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ’ ἔστι τόν διάβολον, καί ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διά παντός τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας» (Ἑβρ. 2, 14-15). Ἐπειδή τά παιδιά τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄνθρωποι τά ὁποῖα ἔχουν συμμετάσχει στή φθαρτή ἀνθρώπινη φύση, γι’ αὐτό καί αὐτός μετέσχε στήν ἴδια ἀνθρώπινη φύση, ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά καταστήσει μέ τό θάνατό του ἀνίσχυρον ἐκεῖνον, πού εἶχε τή δύναμη καί τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου, δηλαδή τό διάβολο. Καί ἔτσι νά ἀπαλλάξει αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἕνεκα τοῦ φόβου τοῦ θανάτου, σέ ὅλη τους τή ζωή κατακρατοῦνταν ἀπό τή δουλεία τῆς δειλίας καί ἀνησυχίας, μήπως πεθάνουν καί στερηθοῦν τήν παροῦσα ζωή καί ὑποστοῦν ἔπειτα καί τά δεινά τῆς καταδίκης μετά θάνατον.

· Ἀπορρίπτεις τό Ἅγιο Βάπτισμα καί το Ἅγιο Χρῖσμα, ἐφ’ὅσον ἀπό μικρή εἶσαι ἐνταγμένη στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἄρα, προδίδεις τήν Ὀρθόδοξη πίστη γιά τήν πρόσκαιρη δόξα, τό χρῆμα καί τίς ἐφήμερες ἡδονές τῆς παρούσης ζωῆς, πού εἶναι «πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα καί ὀνείρου ἀπατηλότερα».

Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει τί εἶναι τό Βάπτισμα: «Βάπτισμα αἰχμαλώτοις λύτρον, ὀφλημάτων ἄφεσις, θάνατος ἁμαρτίας, παλιγγενεσία ψυχῆς, ἔνδυμα φωτεινόν, σφραγίς ἀνεπιχείρητος, ὄχημα πρός οὐρανόν, βασιλείας πρόξενος, υἱοθεσίας χάρισμα» (Ὁμιλία προτρεπτική πρός τό Βάπτισμα ΕΠΕ 6,262).

Κάκιστα, ἡ Κυπριακή Κυβέρνηση σοῦ ἔδωσε τήν ἄδεια νά παρουσιάσεις ἕνα τραγούδι πού προβάλλει τό διάβολο. Τήν παρακαλοῦμε νά τήν ἀκυρώσει, πρός τιμήν τῶν Ἀποστόλων Παύλου, Βαρνάβα καί πολλῶν Ἁγίων καί Ἡρώων, πού ἔχυσαν τό αἷμα τους καί ἔδωσαν τούς ἀσκητικούς τους ἀγῶνες καί τήν παλληκαριά τους γιά τή Μεγαλόνησο.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος κάνει λόγο ἀκόμη καί γιά ἀφορισμό. καί θά μποροῦσε ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου νά ἀφορίσει ὅλους ἐκείνους πού φέρουν τήν καίρια εὐθύνη, ἄν δέν μετανοήσουν γιά τό δαιμονικό τραγούδι πού πρόκειται νά παρουσιάσουν στή Eurovision, στό Ρότερνταμ τῆς ’Ολλανδίας.

Εὐλαβῶς, προτείνουμε στόν ἀγωνιστή Ἱεράρχη Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο, νά ἀφορίσει ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θέλουν νά προωθήσουν τό διαβολοτραγούδι στή Eurovision καί νά ὑπακούσει στόν Ἅγιο Παΐσιο, τόν ὁποῖο γνώριζε.

«Ἔχω ὑπ᾿ ὄψιν μου, λέγει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἕναν ἄλλον ἄθεο, ἕναν βλάσφημο, πού τόν ἀφήνουν στήν τηλεόραση καί μιλάει, ἐνῶ ἔχει πεῖ τά πιό βλάσφημα λόγια γιά τόν Χριστό καί τήν Παναγία. Δέν παίρνει καί ἡ Ἐκκλησία μιά θέση νά ἀφορίσει μερικούς. Αὐτούς ἔπρεπε νά τούς ἀφορίζει ἡ Ἐκκλησία. Λυποῦνται τόν ἀφορισμό!»

Καί συνεχίζει ὁ Γέροντας: «Σʹ αὐτά τά δύσκολα χρόνια ὁ καθένας μας πρέπει νά κάνει ὅ,τι γίνεται ἀνθρωπίνως καί ὅ,τι δέν γίνεται ἀνθρωπίνως νά τό ἀφήνει στόν Θεό. Ἔτσι θά ἔχουμε ἥσυχη τή συνείδησή μας ὅτι κάναμε ἐκεῖνο πού μπορούσαμε. Ἂν δέν ἀντιδράσουμε, θά σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπό τούς τάφους. Ἐκεῖνοι ὑπέφεραν τόσα γιά τήν πατρίδα καί ἐμεῖς τί κάνουμε γι᾿ αὐτήν; Ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθοδοξία, μὲ τήν παράδοσή της, τούς Ἁγίους καί τούς ἥρωές της, νά πολεμεῖται ἀπό τούς ἴδιους τούς Ἕλληνες καί ἐμεῖς νά μή μιλᾶμε! Εἶναι φοβερό!... Ἂν ἡ Ἐκκλησία δέν μιλάει, γιά νά μήν ἔρθει σέ ρήξη μέ τό κράτος, ἂν οἱ μητροπολίτες δέν μιλοῦν, γιά νά τά ἔχουν καλά μέ ὅλους, γιατὶ τούς βοηθᾶνε στά Ἱδρύματα κ.λπ., οἱ Ἁγιορεῖτες πάλι ἂν δέν μιλοῦν, γιά νά μήν τούς κόψουν τά ἐπιδόματα, τότε ποιός θά μιλήσει;» (Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Β΄ «Πνευματική ἀφύπνιση»).

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος πονοῦσε γιά τήν πνευματική κατάπτωση τῶν πολιτῶν καί προφητικά ἔλεγε: «Ἡ Ἑλλάδα ἔχασε τό δρόμο της. Ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἀσωτία βασιλεύουν στούς ἀνθρώπους, ἀλλά μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεός καί περιμένει τή μετάνοιά μας».

Μιλοῦσε αὐστηρά γι᾿ αὐτούς πού ψήφιζαν ἀντιχριστιανικούς νόμους, ἀπέρριπτε ἄθεα πολιτικά κόμματα καί πολιτικούς γιά τήν ἀθεΐα τους καί τήν πολεμική τους πρός τήν Ἐκκλησία καί ἔλεγε: «Τί νά κάνω τό δεξί ἤ τό ἀριστερό χέρι ἄν δέν κάνει σταυρό;»

Πῶς νά χαρακτηρίσουμε καί τήν ὁμάδα τῶν νεαρῶν στήν περιοχή τῆς Ν. Σμύρνης, οἱ ὁποῖοι, στίς 9 Μαρτίου 2021 στά ἐπεισόδια πού ἔγιναν, ἔρριξαν μιά μεγάλη εἰκόνα τῆς Παναγίας πού μετέφερε κάποιος μέ δίκυκλο; Ἔσπασαν τό τζάμι της καί τήν πέταξαν στό ὁδόστρωμα, καθώς καί ἕναν ξύλινο σταυρό. Κάποιος μέ μπότες κλώτσησε τήν εἰκόνα στό δρόμο. Ὅταν τήν πῆρε στά χέρια του ὁ κάτοχος καί τήν τοποθέτησε στό δίκυκλο, δύο κοπέλες ἅρπαξαν τήν εἰκόνα καί τήν ἔκαναν κομμάτια. Ὅπως ἀκούγεται καί στό σχετικό βίντεο πού κυκλοφορεῖ στό διαδίκτυο, οἱ νεαροί ἀριστεριστές φώναζαν: «Ἡ Ἑλλάδα νά πεθάνει, νά ζήσουμε ἐμεῖς. Ἡ οἰκογένεια στό διάο… καί ἡ πατρίδα».

Ρωτήθηκε ὁ Γέροντας, πότε θά ἀπελευθερωθεῖ ἡ Κύπρος καί ἀπάντησε: «Ἡ Κύπρος θά ἀπελευθερωθεῖ ὅταν μετανοήσουν οἱ Κύπριοι. Νά κάνετε πνευματικές βάσεις γιά νά διώξουν τίς βάσεις τῶν Τούρκων, τῶν Ἄγγλων καί τῶν Ἀμερικανῶν». Ἔβλεπε τό Κυπριακό ὡς πνευματικό θέμα, ὄχι ὡς ἐθνικό-πολιτικό καί ὅτι ἡ λύση του θά προέλθει ἀπό τή μετάνοια τοῦ λαοῦ καί τήν προσευχή.

Ἡ Ἐθνική Παλιγγενεσία

Ἡ Ἐκκλησία, τήν 25η Μαρτίου, ἑορτάζει τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου, τή φανέρωση τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας μας, διά τοῦ ὁποίου ἀπελευθερωθήκαμε ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου καί τοῦ διαβόλου καί γι᾿ αὐτό ψάλλουμε: «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον…».

Φέτος πού συμπληρώνονται 200 χρόνια ἀπό την ἡμέρα πού ἄρχισε ὁ ἀγώνας γιά τήν ἐλευθερία τοῦ Ἔθνους δέν μποροῦμε νά λησμονήσουμε ὅτι ἡ Γ΄ Ἐθνοσυνέλευση τῆς Ἐπιδαύρου στίς 16-04-1826 διεκήρυξε: «Ἄνδρες καί νέοι, ὅσοι σεμνύνεσθε μέ τοῦ Χριστοῦ τό ὄνομα, ὅσοι ἔχετε ὄνομα ἑλληνικό εἰς τάς φλέβας σας, ὁπλίσατε τούς ἰσχυρούς βραχίονας ἐναντίον τοῦ μισοχρίστου βαρβάρου… Προτιμῶμεν νά κατέβωμεν εἰς τούς τάφους χριστιανοί καί ἐλεύθεροι, παρά νά ζήσουμε σκλάβοι χωρίς θρησκεία, χωρίς πατρίδα, χωρίς τιμήν».

Καί ἐμεῖς ὀφείλουμε νά κρατήσουμε τά δύο πνευματικά μεγέθη: Τήν ἀγάπη μας πρός τό Χριστό καί τήν ἀγάπη μας πρός τήν Ἑλλάδα, πού συνιστοῦν ἠχηρή ἀπάντηση στήν ἀνθελληνική κυρίαρχη ἰδεολογία, στούς ἐθνοαποδομητές, οἱ ὁποῖοι δέν τιμοῦν ὅλους ἐκείνους πού ἀγωνίσθηκαν «ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος».

Ἄς μᾶς ἐμπνεύσουν τά λόγια τοῦ σοφοῦ Μακρυγιάννη πού ἀπευθύνει πρός ἐκείνους πού ἐμποδίζουν τήν πνευματική καλλιέργεια καί ἐθνική συγκρότηση τῶν Ἑλλήνων:

«Καί βγῆκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνῆτες, Ἕλληνες, σπορά τῆς ἑβραιουργιᾶς, πού εἶπαν νά μᾶς σβήσουν τήν Ἁγία Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία, διότι ἡ Φραγκιά δέν μᾶς θέλει μέ τέτοιο ντύμα Ὀρθόδοξον. Καί ἐκάθησα καί ἔκλαιγα διά τά νέα παθήματα. Καί ἐπῆγα πάλιν εἰς τούς φίλους μου τούς Ἁγίους. Ἄναψα τά καντήλια καί ἐλιβάνισα λιβάνιν καλόν ἁγιορείτικον.

Καί σκουπίζοντας τά δάκρυά μου τούς εἶπα:

«Δέν βλέπετε πού θέλουν νά κάμουν τήν Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθεῖστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοί οἱ μισοέλληνες καί ἄθρησκοι, ὅ,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν ἔχομεν… Μήν ἀφήσετε, Ἅγιοί μου αὐτά τά πουλημένα κριγιάτα (κορμιά) τῆς τυραγνίας νά μασκαρέψουν καί νά ἀφανίσουν τούς Ἕλληνες…».

Γονυκλινῶς παρακαλοῦμε, ὅλους τούς Ἕλληνες πού ἀγαπᾶνε τό Χριστό καί τήν Ἑλλάδα, νά ἔχουμε ἀναρτημένη μόνιμα τήν Ἑλληνική σημαία στα σπίτια μας, γιά νά δώσουμε ἕνα ἠχηρό μήνυμα σέ ὅλους ἐκείνους πού ἐπιβουλεύονται τά πάτρια ἐδάφη μας καί τά ἱερά προπύργια τῆς Ὀρθοδοξίας ὅτι: «Ἡ Ρωμιοσύνη ἐν φυλή συνότζιαιρη τοῦ κόσμου, κανένας δέν ἐβρέθηκεν γιά νά τήν ἰξηλείψη, κανένας, γιατί σιέπει την πού τά ᾿ψη ὁ Θεός μου. Ἡ Ρωμιοσύνη ἐν νά χαθῇ, ὄντας ὁ κόσμος λείψῃ!…».