Ένας τυφλός ζητιάνος άκουσε πως πλησίαζε ο Χριστός κι άρχισε να φωνάζει: Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησόν με!.
Οι άνθρωποι που ήταν εκεί τον μάλωναν!
Αυτός όμως φώναζε πιο δυνατά: Ιησού, ελέησόν με!
Και ο Χριστός, μετά από ένα σύντομο διάλογο μαζί του, του έδωσε το φως του. Κατά Λουκάν, κεφ.18.
Μου προκαλεί φρίκη το ότι οι άνθρωποι ΕΒΛΕΠΑΝ το πρόβλημα του τυφλού και προφανώς καταλάβαιναν τι θα ζητούσε από το Χριστό, κι όμως τον μάλωναν για να μη φωνάζει και να παραμείνει τυφλός!
Και πολλοί απ’ αυτούς ίσως γκρίνιαζαν και κάθε μέρα που τον έβλεπαν εκεί να ζητιανεύει.
Κατά τα άλλα, όλοι αυτοί είχαν μαζευτεί εκεί για να δουν το Χριστό…
Τέτοια περιστατικά συναντάμε κι άλλα στο ευαγγέλιο.
Δυστυχώς όμως τα βλέπουμε συνεχώς και στη σημερινή μας ζωή.
Έτσι εκπληρώνεται μια τρομερή κουβέντα που είχε πει ο Χριστός: ότι εχθροί του ανθρώπου θα γίνουν οι άνθρωποι του σπιτιού του, που παρασυρμένοι θα τον εμποδίζουν να ζήσει ως υπεύθυνος χριστιανός!
Π. Νικόλαος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου