Ἡ ἄ­κρα τα­πε­ί­νω­ση τοῦ Ἡ­γου­μέ­νου

Ἡ ἄ­κρα τα­πε­ί­νω­ση τοῦ Ἡ­γου­μέ­νου

Κάποτε ὁ Ἡ­γο­ύ­με­νος πα­πα–Θα­νά­σης ὁ Γρη­γο­ρι­ά­της βρι­σκό­ταν στό γρα­φεῖ­ο μέ ἕ­ναν μο­να­χό. Αὐ­τός ὁ μο­να­χός ἦ­ταν ὀ­ξύ­θυ­μος καί πά­νω στήν συ­ζή­τη­ση γιά νά ἐ­πι­βά­λη τήν γνώ­μη του ἐρ­ρά­πι­σε τόν Ἡγούμενο. Τότε φά­νη­κε τό με­γα­λεῖ­ο τῆς ἀ­ρε­τῆς τοῦ Ἡ­γου­μέ­νου. Δέν ἔ­δει­ξε καμ­μία ἀν­τί­δρα­ση οὔ­τε θύ­μω­σε οὔ­τε εἶ­πε τί­πο­τε. Εἰ­ρη­νι­κώ­τα­τος πῆ­ρε τήν ἡ­γου­με­νι­κή του ρά­βδο καί πῆ­γε στήν Ἐκ­κλη­σί­α         –εἶ­χε ἀρ­χί­σει ὁ Ἑ­σπε­ρι­νός– καί ἔ­ψαλ­λε σάν νά μήν εἶ­χε συμ­βῆ τί­πο­τε.

Ἔ­κτο­τε οὔ­τε εἶ­πε τί­πο­τε οὔ­τε καί ἔ­κα­νε κά­ποι­α ἐ­νέρ­γεια ἐ­ναν­τί­ον του, ἐ­νῶ ὡς Ἡ­γο­ύ­με­νος θά  μπο­ροῦ­σε ἀ­κό­μη καί νά τόν δι­ώ­ξη ἀ­πό τό Μο­να­στή­ρι. Ἀλ­λά οὔ­τε καί ἁ­πλή πα­ρα­τή­ρη­ση τοῦ ἔ­κα­νε πρός συμ­μόρ­φω­ση. Ἔ­κα­νε μό­νο θερμή προ­σευ­χή γι᾿ αὐ­τόν.

Με­τά ἀ­πό χρό­νια, ὅ­ταν ἦ­ταν στά τε­λευ­ταῖ­α του ὁ μο­να­χός, ὁ Χρι­στός καί ἡ Πα­να­γί­α δέν τόν ἄ­φη­σαν, δι­ό­τι εἶ­χε μέν τό πά­θος τοῦ θυ­μοῦ, ἀλ­λά εἶ­χε ἐρ­γα­σθῆ καί εἶ­χε προ­σφέ­ρει πολ­λά γιά τό Μο­να­στή­ρι του καί γιά ὅ­λο τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος. Ἦρ­θε σέ με­τά­νοι­α καί συ­να­ί­σθη­ση· ζή­τη­σε τόν Ἡ­γο­ύ­με­νο. Τοῦ ἔ­βα­λε συν­τε­τριμ­μέ­νος με­τά­νοι­α καί ζη­τοῦ­σε νά τόν συγ­χω­ρή­ση πού τόλ­μη­σε νά ση­κώ­ση τό χέ­ρι του καί νά τόν κτυ­πή­ση.

Τότε ὁ πα­πα–Θα­νά­σης τοῦ εἶ­πε μέ σκο­πό νά τόν ὠ­φε­λή­ση:

–Πάτερ μου, ὁ­λό­κλη­ρη τήν ζωή σου ἀ­γω­νί­στη­κες νά κτί­ζης ντου­βά­ρια καί Με­τό­χια. Κα­λά ὅ­λα αὐ­τά. Ὅ­μως γι᾿ αὐ­τήν τήν στιγμή πού βρί­σκε­σαι τώ­ρα, ἔ­κα­νες καμ­μί­α προ­ε­τοι­μα­σί­α;

–Συγ­χώ­ρη­σέ με, συγ­χώ­ρη­σέ με, ἔ­λε­γε ὁ μο­να­χός καί ἔ­κλαι­γε μέ ἀ­να­φυλ­λη­τά.

–Ἐ­γώ σέ συγ­χώ­ρε­σα τό­τε ἀ­μέ­σως. Ἀλ­λά τώ­ρα κα­λά ἔ­κα­νες καί μέ φώ­να­ξες, γιά νά σοῦ δι­α­βά­σω συγ­χω­ρη­τι­κή εὐ­χή.

Ἔ­τσι ἐ­κοι­μή­θη ἐν με­τα­νο­ί­ᾳ, εἰ­ρη­νι­κά καί εἶ­χε κα­λό τέ­λος. 

Πηγή: https://enromiosini.gr/oi-ekdoseis-mas/peristatika-apo-tin-askitiki-5/